9. มรดกของเรากลับกลายเป็นนกสีสดใสสะดุดตานกอื่นๆ จึงรุมล้อมเล่นงานมันไม่ใช่หรือ?ไปเถิด ไปรวบรวมสัตว์ป่าทั้งหลายมาเขมือบกินมัน
10. คนเลี้ยงแกะมากมายจะทำลายสวนองุ่นของเราเหยียบย่ำท้องทุ่งของเราพวกเขาจะทำให้ท้องทุ่งอันรื่นรมย์ของเรากลายเป็นที่ทิ้งร้าง
11. มันจะกลายเป็นถิ่นร้างแตกระแหงและถูกทิ้งร้างต่อหน้าเราแผ่นดินทั้งสิ้นถูกทิ้งร้างเพราะไม่มีใครเอาใจใส่ดูแล
12. ผู้ทำลายกรูกันเข้ามาเหนือที่สูงอันถูกทิ้งร้างในถิ่นกันดารเพราะดาบขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะทำลายล้างจากสุดเขตแดนด้านหนึ่งไปจดอีกด้านหนึ่งจะไม่มีใครหนีรอดปลอดภัย
13. พวกเขาได้หว่านข้าวสาลี แต่เก็บเกี่ยวหนามจะตรากตรำทำงาน แต่ไม่ได้อะไรดังนั้นเขาจึงเก็บเกี่ยวได้แต่ความอับอายเนื่องจากพระพิโรธอันรุนแรงขององค์พระผู้เป็นเจ้า”
14. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ดูเถิด เราจะถอนรากถอนโคนชนชาติเพื่อนบ้านผู้ชั่วร้ายทั้งปวงออกจากดินแดน ผู้ซึ่งยึดสมบัติที่เราให้ประชากรอิสราเอล และถอนรากถอนโคนพงศ์พันธุ์ยูดาห์จากหมู่พวกเขา
15. แต่หลังจากที่เราถอนรากถอนโคนพวกเขาแล้ว เราจะเอ็นดูสงสาร และนำพวกเขาแต่ละคนกลับสู่ทรัพย์สินและดินแดนของตนอีกครั้งหนึ่ง
16. และหากพวกเขาเรียนรู้วิถีทางของประชากรของเราและปฏิญาณโดยอ้างนามของเราว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ เหมือนที่พวกเขาเคยสอนประชากรของเราให้ปฏิญาณโดยอ้างพระบาอัล เมื่อนั้นเขาจะได้รับการสถาปนาไว้ท่ามกลางประชากรของเรา
17. แต่หากชาติใดไม่ยอมเชื่อฟัง เราจะกำจัดและทำลายชาตินั้นให้สูญสิ้นไป” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้