4. ดินแดนนี้จะต้องแตกระแหงไปนานเท่าใด?และทุ่งหญ้าทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด?เนื่องจากผู้ที่อาศัยในดินแดนนี้ชั่วร้ายบรรดาสัตว์และนกทั้งหลายจึงพินาศไปยิ่งกว่านั้นเหล่าประชากรพากันพูดว่า“พระองค์ไม่เห็นหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา”
5. “หากเจ้าวิ่งแข่งกับมนุษย์แล้วเขายังทำให้เจ้าหมดแรงแล้วเจ้าจะวิ่งแข่งกับม้าได้อย่างไร?หากเจ้าสะดุดล้มในดินแดนที่ปลอดภัยเจ้าจะทำอย่างไรในป่าที่ลุ่มแม่น้ำจอร์แดน?
6. แม้แต่พี่น้องและคนในครอบครัวของเจ้าก็ยังทรยศเจ้าพวกเขาร้องเสียงดังให้ร้ายเจ้าอย่าเชื่อใจเขาแม้เขาจะพูดดีกับเจ้า
7. “เราได้ทิ้งนิเวศของเราเราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้งเราได้ปล่อยผู้ที่เรารักดั่งดวงใจไว้ในมือของศัตรู
8. มรดกของเรากลับกลายเป็นสิงโตในป่าสำหรับเราเขาคำรามใส่เราดังนั้นเราจึงเกลียดเขา
9. มรดกของเรากลับกลายเป็นนกสีสดใสสะดุดตานกอื่นๆ จึงรุมล้อมเล่นงานมันไม่ใช่หรือ?ไปเถิด ไปรวบรวมสัตว์ป่าทั้งหลายมาเขมือบกินมัน
10. คนเลี้ยงแกะมากมายจะทำลายสวนองุ่นของเราเหยียบย่ำท้องทุ่งของเราพวกเขาจะทำให้ท้องทุ่งอันรื่นรมย์ของเรากลายเป็นที่ทิ้งร้าง
11. มันจะกลายเป็นถิ่นร้างแตกระแหงและถูกทิ้งร้างต่อหน้าเราแผ่นดินทั้งสิ้นถูกทิ้งร้างเพราะไม่มีใครเอาใจใส่ดูแล