15. มันเป็นของไร้ค่า เป็นสิ่งที่น่าเยาะเย้ยเมื่อถึงเวลาพิพากษามันก็พินาศ
16. แต่พระองค์ผู้มีกรรมสิทธิ์เหนือยาโคบไม่เหมือนเทวรูปเหล่านี้เพราะพระองค์ทรงเป็นพระผู้สร้างสรรพสิ่งรวมทั้งเผ่าพันธุ์อิสราเอลที่เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
17. ประชาชนที่ถูกล้อมเมืองไว้จงเก็บข้าวของเพื่อเดินทางออกจากดินแดนนั้นเถิด
18. เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า“บัดนี้เราจะเหวี่ยงผู้ที่อาศัยอยู่ในดินแดนนี้ออกไปเราจะนำความทุกข์ลำเค็ญมายังพวกเขาเพื่อพวกเขาจะรับรู้ถึงความโกรธของเรา”
19. วิบัติแก่ข้าพเจ้าเนื่องด้วยการบาดเจ็บนี้!บาดแผลของข้าพเจ้าเยียวยาไม่ได้!ถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็บอกตัวเองว่า“นี่เป็นความเจ็บป่วยของเราเอง และเราก็ต้องทน”
20. เต็นท์ของข้าพเจ้าถูกทำลายสิ้นเชือกขึงทั้งหมดก็ขาดผึงลูกๆ ไปจากข้าพเจ้าหมดไม่เหลือใครอยู่ช่วยกางเต็นท์หรือสร้างที่พักพิงให้ข้าพเจ้า
21. คนเลี้ยงแกะก็สิ้นคิดและไม่ได้ทูลถามองค์พระผู้เป็นเจ้าดังนั้นเขาจึงไม่เจริญและฝูงแกะของเขาก็กระจัดกระจายไปหมด
22. ฟังเถิด! มีรายงานข่าวมาว่าเสียงอึกทึกกึกก้องดังมาจากแผ่นดินทางเหนือเขาจะทำให้หัวเมืองต่างๆ ของยูดาห์ถูกทิ้งร้างเป็นถิ่นของหมาใน
23. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ตระหนักว่ามนุษย์ไม่ได้เป็นเจ้าของชีวิตตัวเองไม่ได้เป็นผู้บงการย่างก้าวของตน
24. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงตีสอนข้าพระองค์เถิด แต่ขอทรงโปรดให้ความเป็นธรรมอย่าทรงทำด้วยพระพิโรธมิฉะนั้นข้าพระองค์จะพินาศไป
25. ขอทรงระบายพระพิโรธลงเหนือบรรดาประชาชาติที่ไม่ยอมรับพระองค์และเหนือชนชาติทั้งหลายที่ไม่ยอมออกพระนามของพระองค์เพราะพวกเขากลืนกินยาโคบพวกเขากลืนกินจนหมดสิ้นและทำลายล้างถิ่นฐานของยาโคบย่อยยับไปหมด