14. “พระองค์ทรงถักบาปของข้าพเจ้าเป็นเชือกมัดข้าพเจ้าเข้ากับแอกของการเป็นเชลยบาปเหล่านั้นอยู่ที่คอของข้าพเจ้าและองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกระทำให้กำลังวังชาของข้าพเจ้าเหือดหายพระองค์ทรงมอบข้าพเจ้าไว้ในมือของคนเหล่านั้นซึ่งข้าพเจ้าไม่อาจต่อกรได้
15. “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทอดทิ้งนักรบทั้งปวงที่อยู่ท่ามกลางข้าพเจ้าพระองค์ทรงระดมพลมาต่อสู้ข้าพเจ้าเพื่อบดขยี้พวกคนหนุ่มของข้าพเจ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเหยียบย่ำธิดาพรหมจารีแห่งยูดาห์ดั่งองุ่นในบ่อย่ำองุ่น
16. “ด้วยเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงร่ำไห้น้ำตาหลั่งรินไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ คอยปลอบโยนไม่มีใครช่วยกู้ดวงวิญญาณของข้าพเจ้าลูกๆ ของข้าพเจ้าสิ้นเนื้อประดาตัวเพราะศัตรูชนะเขา”
17. ศิโยนยื่นมือออกแต่ไม่มีใครปลอบโยนเธอ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชายาโคบไว้แล้วว่าให้เพื่อนบ้านของเขากลายเป็นศัตรูเยรูซาเล็มกลายเป็นของโสโครกในหมู่พวกเขา
18. “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชอบธรรมกระนั้นข้าพเจ้าก็กบฏต่อพระบัญชาของพระองค์ฟังเถิด ประชาชาติทั้งปวงจงมองดูความทุกข์ลำเค็ญของข้าพเจ้าคนหนุ่มสาวของข้าพเจ้าตกไปเป็นเชลย
19. “ข้าพเจ้าร้องเรียกบรรดาพันธมิตรของข้าพเจ้าแต่พวกเขาก็ทรยศหักหลังข้าพเจ้าบรรดาปุโรหิตและผู้อาวุโสทั้งหลายของข้าพเจ้าพินาศย่อยยับในกรุงขณะพวกเขาค้นหาอาหารเพื่อประทังชีวิต
20. “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดทอดพระเนตรเถิดว่าข้าพระองค์ทุกข์ยากมากเพียงไร!จิตใจร้อนรุ่ม ดวงใจสับสนวุ่นวายอยู่ภายในเพราะข้าพระองค์ได้กบฏอย่างที่สุดนอกบ้านมีแต่คมดาบคร่าชีวิตลูกหลานในบ้านมีแต่ความตาย
21. “ผู้คนได้ยินเสียงครวญครางของข้าพระองค์แต่ไม่มีใครปลอบโยนข้าพระองค์ศัตรูทั้งปวงได้ยินถึงความทุกข์ยากลำเค็ญของข้าพระองค์ก็กระหยิ่มลิงโลดในสิ่งที่พระองค์ได้ทรงทำขอทรงนำวันนั้นที่ทรงประกาศไว้มาถึงเพื่อพวกเขาจะได้เป็นเหมือนข้าพระองค์