1. โอ กรุงที่เคยมีพลเมืองหนาแน่นกลับอ้างว้างเสียแล้ว!กรุงที่เคยยิ่งใหญ่ในหมู่ประชาชาติกลับเป็นเหมือนหญิงม่ายเสียแล้ว!กรุงซึ่งเคยเป็นราชินีในหมู่แว่นแคว้นต่างๆกลับตกเป็นทาสเสียแล้ว
2. ยามค่ำคืนเธอร่ำไห้อย่างขมขื่นน้ำตาไหลอาบแก้มในบรรดาคนรักของเธอไม่มีสักคนที่ปลอบโยนเธอสหายทั้งปวงก็ทรยศเธอพวกเขากลับกลายเป็นศัตรูของเธอ
3. หลังจากทุกข์ลำเค็ญและกรำงานหนักยูดาห์ก็ตกเป็นเชลยเธอไปอยู่ท่ามกลางประชาชาติต่างๆไม่พบที่พักพิงบรรดาผู้ตามล่าเธอก็ไล่ทันเธอในยามที่เธอทุกข์เข็ญ
4. ถนนหนทางสู่ศิโยนคร่ำครวญหวนไห้เพราะไม่มีใครมางานเทศกาลตามกำหนดประตูเมืองทั้งหมดก็เริศร้างบรรดาปุโรหิตของเธอทอดถอนใจบรรดาหญิงสาวของเธอก็โศกเศร้าตัวเธอเองก็ทุกข์ทรมานขมขื่น
5. ศัตรูของเธอกลับกลายเป็นนายอริทั้งหลายของเธอเบิกบานสำราญใจเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำความทุกข์ระทมมาให้เธอเพราะบาปมากมายของเธอลูกเล็กเด็กแดงของเธอตกไปเป็นเชลยต่อหน้าศัตรู
6. ความโอ่อ่าตระการทั้งปวงพรากไปจากธิดาแห่งศิโยนเสียแล้วเจ้านายของเธอเป็นเหมือนกวางที่หาทุ่งหญ้าไม่ได้ต้องหนีไปต่อหน้านักล่าอย่างอ่อนแรง
7. ในยามทุกข์ลำเค็ญและต้องระหกระเหินเยรูซาเล็มก็หวนระลึกถึงสิ่งเลอเลิศที่เธอเคยมีในวันเก่าก่อนเมื่อพลเมืองของเธอตกอยู่ในเงื้อมมือของศัตรูไม่มีใครช่วยเหลือเธอเหล่าศัตรูมองดูเธอและหัวเราะเยาะความย่อยยับของเธอ
8. เยรูซาเล็มได้ทำบาปอย่างใหญ่หลวงดังนั้นเธอจึงแปดเปื้อนมลทินบรรดาคนที่เคยยกย่องเธอก็เหยียดหยามเธอเพราะเห็นความเปลือยเปล่าของเธอเธอเองสะอื้นไห้และหันหน้าหนี
9. ความโสโครกฝังแน่นในอาภรณ์ของเธอเธอไม่ใส่ใจอนาคตของเธอความล่มจมของเธอน่าใจหายไม่มีใครปลอบโยนเธอ“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดทอดพระเนตรความทุกข์ลำเค็ญของข้าพระองค์เพราะศัตรูชนะเสียแล้ว”
10. ศัตรูฉวยสิ่งล้ำค่าของเธอไปหมดเธอเห็นคนต่างชาติบุกเข้ามาในสถานนมัสการของเธอล้วนแต่เป็นชนชาติต่างๆ ซึ่งพระองค์สั่งห้ามไม่ให้เข้ามาท่ามกลางชุมนุมประชากรของพระองค์
11. พลเมืองของเธอสะอื้นไห้ขณะเสาะหาอาหารเอาของมีค่าออกมาแลกอาหารเพื่อประทังชีวิต“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดทอดพระเนตรและทรงใคร่ครวญดูเถิดเพราะข้าพระองค์ถูกเหยียดหยาม”
12. “พวกท่านที่ผ่านไปผ่านมา ไม่รู้สึกรู้สาอะไรบ้างเลยหรือ?จงมองไปรอบๆ เถิดมีความทุกข์ใดบ้างเหมือนทุกข์ที่เกิดแก่ข้าพเจ้าทุกข์ซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบันดาลแก่ข้าพเจ้าในวันแห่งพระพิโรธอันรุนแรง?