30. คนคนเดียวจะไล่คนเป็นพันได้อย่างไร?หรือสองคนทำให้คนเป็นหมื่นหนีเตลิดได้อย่างไร?ถ้าไม่ใช่เพราะพระศิลาของพวกเขาได้ขายพวกเขาเสียแล้วถ้าไม่ใช่เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมอบพวกเขาไว้แล้ว
31. เพราะศิลาของชนชาติอื่นๆ ไม่เหมือนพระศิลาของเราแม้ศัตรูของเราก็ยอมรับเช่นนั้น
32. เทือกเถาของพวกเขามาจากเทือกเถาแห่งโสโดมและจากท้องทุ่งแห่งโกโมราห์ผลองุ่นของพวกเขาเต็มไปด้วยยาพิษพวงองุ่นของพวกเขามีแต่ความขมขื่น
33. เหล้าองุ่นของพวกเขาคือพิษงูร้ายเป็นพิษร้ายของงูเห่า
34. “เราเก็บงำเรื่องนี้และประทับตราเก็บไว้ในคลังของเราไม่ใช่หรือ?
35. การแก้แค้นเป็นหน้าที่ของเราเอง เราจะคืนสนองเมื่อถึงเวลาเท้าของพวกเขาจะลื่นไถลวันแห่งหายนะของพวกเขาใกล้เข้ามาแล้วและความย่อยยับจะถาโถมเข้าใส่พวกเขา”
36. องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงพิพากษาประชากรของพระองค์และทรงสงสารเอ็นดูผู้รับใช้ของพระองค์เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นพละกำลังของพวกเขาเสื่อมลงและไม่มีใครหลงเหลืออยู่ ไม่ว่าทาสหรือไท
37. พระองค์จะตรัสว่า “พระทั้งหลายของพวกเขาไปไหนเสียเล่าศิลาที่พวกเขาลี้ภัยไปไหนเสียแล้ว
38. ไหนล่ะพระที่กินไขมันของเครื่องบูชาและดื่มเหล้าองุ่นของเครื่องดื่มบูชาของพวกเขา?ให้พระเหล่านั้นลุกขึ้นมาช่วยพวกเจ้าสิ!ให้พระเหล่านั้นมาให้ที่พักพิงแก่พวกเจ้าสิ!
39. “จงดูเถิด เราเองนี่แหละคือผู้นั้น!ไม่มีพระอื่นใดนอกจากเราเราทำให้ตายและเราให้ชีวิตเราทำให้บาดเจ็บและเราจะรักษาให้หายและไม่มีผู้ใดช่วยให้พ้นมือของเราไปได้
40. เราชูมือขึ้นฟ้าและประกาศว่าเราดำรงอยู่นิรันดร์ฉันใด
41. เมื่อเราลับดาบอันวาววับของเราและเมื่อเรากุมการพิพากษาไว้ในมือเราจะแก้แค้นศัตรูของเราและตอบแทนผู้ที่เกลียดชังเราฉันนั้น
42. เราจะทำให้ลูกศรของเราดื่มเลือดจนเมามายส่วนดาบของเราจะกินเนื้อคือเลือดเนื้อของผู้ถูกสังหารและเชลยศีรษะของบรรดาผู้นำของศัตรู”
43. ประชาชาติทั้งหลายเอ๋ย จงชื่นชมยินดีร่วมกับประชากรของพระองค์เถิดเพราะพระองค์จะทรงแก้แค้นให้แก่โลหิตของผู้รับใช้ของพระองค์พระองค์จะล้างแค้นศัตรูของพระองค์และลบมลทินบาปให้แก่ดินแดนและประชากรของพระองค์
44. โมเสสมากับโยชูวาบุตรนูน กล่าวเนื้อเพลงทั้งบทนี้ให้ประชาชนฟัง
45. เมื่อโมเสสท่องข้อความให้อิสราเอลทั้งปวงฟังจบแล้ว
46. ก็กล่าวแก่พวกเขาว่า “จงจำใส่ใจทุกถ้อยคำที่ข้าพเจ้าได้ประกาศแก่ท่านอย่างหนักแน่นในวันนี้ เพื่อท่านจะกำชับบุตรหลานให้ใส่ใจปฏิบัติตามทุกถ้อยคำในบทบัญญัตินี้
47. บทบัญญัตินี้ไม่ได้เป็นเพียงถ้อยคำที่พูดไปเปล่าๆ แต่เป็นชีวิตของท่าน โดยบทบัญญัตินี้ท่านจะมีชีวิตอยู่ยาวนานในดินแดนซึ่งท่านกำลังจะข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปครอบครอง”
48. ในวันเดียวกันนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า