พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เฉลยธรรมบัญญัติ 32:1-16 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

1. ฟ้าสวรรค์เอ๋ย ฟังเถิดที่ข้าพเจ้าจะกล่าวแผ่นดินโลกเอ๋ย จงสดับวาจาจากปากของข้าพเจ้า

2. ขอให้คำสอนของข้าพเจ้าพรั่งพรูลงมาดั่งฝนและให้ถ้อยคำของข้าพเจ้าหยาดหยดมาดุจน้ำค้างเหมือนสายฝนโปรยปรายลงบนหญ้าอ่อนเหมือนฝนชุ่มรินรดพืชพันธุ์เขียวสด

3. ข้าพเจ้าจะประกาศพระนามของพระยาห์เวห์ขอสดุดีความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าของเรา!

4. พระองค์ทรงเป็นพระศิลา พระราชกิจของพระองค์สมบูรณ์พร้อมและวิถีทางของพระองค์ล้วนยุติธรรมทรงเป็นพระเจ้าผู้ซื่อสัตย์ผู้ไม่ทำสิ่งที่ผิดใดๆ เลยพระองค์ทรงชอบธรรมและยุติธรรม

5. พวกเขาทำตัวเสื่อมทรามต่อพระองค์น่าอับอายขายหน้าเกินกว่าจะเป็นลูกของพระเจ้าต่อไปพวกเขาเป็นคนรุ่นที่วิปริตและกลับกลอก

6. ท่านตอบสนองต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าเช่นนี้หรือประชากรที่โง่เขลาเบาปัญญา?พระเจ้าไม่ใช่พระบิดาพระผู้สร้างของท่านผู้ทรงก่อร่างสร้างท่านขึ้นมาหรือ?

7. จงระลึกถึงวันคืนเก่าก่อนคิดถึงชั่วอายุตั้งแต่อดีตนานมาถามบิดาของท่านดูเถิด เขาจะบอกท่านได้ถามบรรดาผู้อาวุโสเถิด พวกเขาจะอธิบายให้ฟัง

8. เมื่อองค์ผู้สูงสุดประทานกรรมสิทธิ์แก่ชนชาติต่างๆเมื่อทรงแยกมวลมนุษยชาติพระองค์ทรงกำหนดเขตชนชาติทั้งหลายตามจำนวนบุตรของอิสราเอล

9. ส่วนขององค์พระผู้เป็นเจ้าคือประชากรของพระองค์ยาโคบคือส่วนกรรมสิทธิ์ของพระองค์

10. พระองค์ทรงพบเขาในถิ่นกันดารอันเริศร้างและเต็มไปด้วยเสียงโหยหวนพระองค์ทรงปกป้องและดูแลเขาพระองค์ทรงพิทักษ์เขาดั่งแก้วพระเนตรของพระองค์

11. เหมือนนกอินทรีตะกุยรังของมันและบินร่อนอยู่เหนือลูกอ่อนกางปีกออกรองรับประคับประคองพาลูกบินไป

12. องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้เดียวทรงนำเขาไปไม่มีพระต่างด้าวอยู่กับเขา

13. พระองค์ทรงทำให้เขาทะยานไปตามเบื้องสูงแห่งแผ่นดินและทรงเลี้ยงดูเขาด้วยผลผลิตจากท้องทุ่งทรงบำรุงเลี้ยงเขาด้วยน้ำผึ้งจากศิลาและด้วยน้ำมันจากหินผา

14. ด้วยน้ำนมและนมข้นจากฝูงสัตว์และด้วยแพะแกะอ้วนพีกับแกะผู้ชั้นเยี่ยมแห่งบาชานและข้าวสาลีที่ดีที่สุดเขาดื่มน้ำองุ่นสีแดงก่ำที่มีฟอง

15. เยชูรุน อ้วนพีขึ้นก็พยศครั้นอิ่มหนำก็อ้วนใหญ่ ขนเป็นมันปลาบเขาทอดทิ้งพระเจ้าผู้ทรงสร้างเขาปฏิเสธพระศิลาพระผู้ช่วยให้รอดของตน

16. พวกเขายั่วยุให้พระองค์อิจฉาด้วยพระต่างด้าวทั้งปวงของเขาและยั่วยุพระพิโรธของพระองค์ด้วยรูปเคารพอันน่าชิงชังทั้งหลาย

อ่านบทที่สมบูรณ์ เฉลยธรรมบัญญัติ 32