7. พวกเขาเป็นชนชาติที่ใครๆ ก็ขยาดและหวาดกลัวพวกเขาถือเอาตนเองเป็นกฎหมายแสวงหาเกียรติยศให้ตนเอง
8. ม้าของเขาปราดเปรียวยิ่งกว่าเสือดาวดุร้ายยิ่งกว่าหมาป่ายามพลบค่ำกองทหารม้าของเขาควบตะบึงมาพลม้าของเขามาจากแดนไกลพวกเขาเหินมาดุจนกอินทรีโฉบมาขย้ำเหยื่อ
9. พวกเขาทุกคนมุ่งก่อความรุนแรงฝูงชนของพวกเขารุกเข้ามาเหมือนพายุทะเลทรายและกวาดต้อนเชลยไปเหมือนเม็ดทราย
10. เขาเย้ยหยันกษัตริย์และเสียดสีเจ้าบ้านผ่านเมืองพวกเขาหัวเราะเยาะเมืองที่มีป้อมปราการทั้งปวงพวกเขาก่อเชิงเทินดินและเข้ายึดเมือง
11. แล้วพวกเขาก็กรีธาทัพผ่านไปอย่างรวดเร็วเหมือนลม แล้วมุ่งหน้าต่อไปพวกเขาเป็นคนผิด ซึ่งถือพละกำลังของตนเป็นพระเจ้า”
12. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงดำรงอยู่ตั้งแต่นิรันดร์กาลไม่ใช่หรือ?ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ องค์บริสุทธิ์ของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายจะไม่ตายข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้ทรงแต่งตั้งพวกเขาให้ดำเนินการตามคำพิพากษาข้าแต่องค์พระศิลา พระองค์ทรงบัญชาให้พวกเขามาลงโทษ
13. พระเนตรของพระองค์บริสุทธิ์เกินกว่าจะมองดูความชั่วพระองค์ไม่ทรงสามารถทนต่อความผิดได้แล้วเหตุใดพระองค์ทรงทนต่อคนทรยศ?เหตุใดพระองค์ทรงเงียบอยู่ขณะที่คนชั่วร้ายกลืนกินคนที่ชอบธรรมกว่าตัวเขา?
14. พระองค์ทรงทำให้มนุษย์เป็นเหมือนปลาในทะเลเหมือนบรรดาสัตว์ในทะเลที่ไม่มีใครปกครอง
15. ศัตรูผู้ชั่วร้ายได้เกี่ยวพวกเขาขึ้นมาด้วยเบ็ดจับพวกเขาด้วยแหและรวบรวมพวกเขาขึ้นมาด้วยอวนดังนั้นศัตรูผู้นั้นจึงปีติยินดี
16. ฉะนั้นเขาจึงถวายเครื่องบูชาแก่แหของเขาและเผาเครื่องหอมแก่อวนของตนเพราะแหของเขาทำให้เขาอยู่อย่างหรูหราและสำราญกับอาหารที่เลือกสรรมาแล้วอย่างดีเลิศ