6. ข้าพระองค์ทั้งปวงกลายเป็นผู้มีมลทินความประพฤติอันชอบธรรมของข้าพระองค์ทั้งปวงเหมือนผ้าขี้ริ้วโสโครกข้าพระองค์ทั้งหลายเหี่ยวเฉาประหนึ่งใบไม้ร่วงและบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายเหมือนลมพัดเอาพวกข้าพระองค์ปลิวหายไป
7. ไม่มีสักคนร้องทูลพระนามของพระองค์หรือขวนขวายยึดมั่นพระองค์ไว้เพราะพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์จากข้าพระองค์ทั้งหลายและทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเสื่อมเสียไปเพราะบาปของข้าพระองค์ทั้งหลาย
8. ถึงกระนั้น ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเป็นพระบิดาของข้าพระองค์ทั้งหลายข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นดินเหนียว พระองค์ทรงเป็นช่างปั้นข้าพระองค์ทั้งหลายล้วนเป็นฝีพระหัตถ์ของพระองค์
9. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขออย่าทรงพระพิโรธมากเกินไปขออย่าทรงจดจำบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายไปตลอดกาลโอ ข้าพระองค์ทั้งหลายอธิษฐาน ขอโปรดทอดพระเนตรเหล่าข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นประชากรของพระองค์
10. นครบริสุทธิ์ของพระองค์กลายเป็นทะเลทรายแม้แต่ศิโยนก็เป็นทะเลทราย เยรูซาเล็มเป็นที่ถูกทิ้งร้าง
11. พระวิหารอันศักดิ์สิทธิ์และมีสง่าราศีของข้าพระองค์ทั้งหลายซึ่งเหล่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์ใช้เป็นที่สรรเสริญพระองค์นั้นถูกเผาวอดวายและทุกสิ่งที่พวกเราถือว่าล้ำค่าก็อยู่ในสภาพปรักหักพัง
12. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ถึงเพียงนี้แล้ว พระองค์จะยังคงยับยั้งพระองค์ไว้หรือ?พระองค์จะยังคงนิ่งเงียบและลงโทษข้าพระองค์ทั้งหลายอย่างเหลือประมาณอยู่หรือ?