1. โอ อยากให้พระองค์ทรงแหวกฟ้าสวรรค์เสด็จลงมาให้ภูเขาทั้งหลายสั่นสะท้านต่อหน้าพระองค์!
2. เหมือนเมื่อไฟเผากิ่งไม้วอดและทำให้น้ำเดือดพล่านขอโปรดเสด็จมาเพื่อทำให้พระนามของพระองค์เป็นที่ประจักษ์แก่เหล่าศัตรูทำให้นานาประชาชาติสั่นสะท้านต่อหน้าพระองค์!
3. เพราะเมื่อพระองค์ทรงทำสิ่งที่น่าครั่นคร้ามซึ่งข้าพระองค์ทั้งหลายไม่คาดคิดคือพระองค์เสด็จลงมา ภูเขาทั้งหลายก็สั่นสะท้านต่อหน้าพระองค์
4. ตั้งแต่ครั้งโบราณไม่เคยมีใครได้ยินไม่เคยมีใครได้ฟังไม่เคยมีใครได้เห็นพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากพระองค์ผู้ทรงกระทำการเพื่อคนทั้งปวงที่รอคอยพระองค์
5. พระองค์เสด็จมาช่วยเหลือคนทั้งหลายที่ยินดีทำสิ่งที่ถูกต้องผู้ระลึกถึงวิถีทางของพระองค์แต่เมื่อข้าพระองค์ทั้งหลายยังคงทำบาปขัดขืนพระมรรคาพระองค์ก็ทรงพระพิโรธแล้วข้าพระองค์ทั้งหลายจะรอดได้อย่างไร?
6. ข้าพระองค์ทั้งปวงกลายเป็นผู้มีมลทินความประพฤติอันชอบธรรมของข้าพระองค์ทั้งปวงเหมือนผ้าขี้ริ้วโสโครกข้าพระองค์ทั้งหลายเหี่ยวเฉาประหนึ่งใบไม้ร่วงและบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายเหมือนลมพัดเอาพวกข้าพระองค์ปลิวหายไป
7. ไม่มีสักคนร้องทูลพระนามของพระองค์หรือขวนขวายยึดมั่นพระองค์ไว้เพราะพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์จากข้าพระองค์ทั้งหลายและทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเสื่อมเสียไปเพราะบาปของข้าพระองค์ทั้งหลาย