1. นี่ใครหนอที่มาจากเอโดม จากโบสราห์สวมเครื่องแต่งกายที่เปรอะเปื้อนด้วยสีแดงเข้ม?นี่ใครหนอผู้ที่ทรงอาภรณ์โอ่อ่าตระการรุดหน้าไปด้วยพละกำลังอันยิ่งใหญ่?“คือเราผู้กล่าวด้วยความชอบธรรมและมีอานุภาพที่จะช่วยให้รอด”
2. เหตุใดฉลองพระองค์จึงมีสีแดงเข้มเหมือนกับเสื้อผ้าของคนที่ย่ำองุ่น?
3. “เราย่ำบ่อองุ่นแต่ลำพังไม่มีใครจากชาติใดๆ อยู่กับเราเรากระทืบพวกเขาด้วยความโกรธและเหยียบย่ำพวกเขาด้วยความพิโรธเลือดของพวกเขาเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าของเราและเราได้ทำให้เสื้อผ้าของเราเปื้อนไปหมด
4. เพราะเราได้กำหนดวันแก้แค้นไว้ในใจและปีแห่งการไถ่ของเราก็มาถึงแล้ว
5. เรามองดูแต่ไม่มีใครมาช่วยเราตกใจที่ไม่มีผู้ใดสนับสนุนมือของเราเองจึงนำความรอดมาเพื่อเราและความพิโรธของเราเองที่ชูเราไว้
6. เราบดขยี้นานาประชาชาติด้วยความโกรธของเราด้วยความพิโรธของเรา เราทำให้เขามึนเมาและหลั่งเลือดชโลมดิน”
7. ข้าพเจ้าจะกล่าวถึงพระกรุณาขององค์พระผู้เป็นเจ้าเล่าถึงพระราชกิจอันควรแก่การสรรเสริญถึงสิ่งทั้งปวงที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำเพื่อเราสิ่งดีนานัปการที่ทรงทำเพื่อพงศ์พันธุ์อิสราเอลตามพระเมตตาและพระกรุณาธิคุณอันเหลือล้นของพระองค์
8. พระองค์ตรัสว่า “แน่นอน พวกเขาเป็นประชากรของเราเป็นลูกที่จะไม่ทำผิดต่อเรา”แล้วพระองค์ก็ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของพวกเขา
9. พระองค์ทรงทุกข์พระทัยในความทุกข์ใจทั้งสิ้นของพวกเขาและทูตสวรรค์ที่อยู่ต่อหน้าพระองค์ก็ช่วยพวกเขาให้รอดพระองค์ทรงไถ่พวกเขาด้วยความรักและความเมตตาพระองค์ทรงยกพวกเขาขึ้นและอุ้มพวกเขาไว้ตลอดวันคืนในสมัยก่อน
10. ถึงกระนั้นพวกเขาก็กบฏและทำให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์เสียพระทัยดังนั้นพระองค์จึงทรงกลับกลายเป็นศัตรูของพวกเขาและพระองค์เองก็ทรงต่อสู้พวกเขา
11. แล้วเหล่าประชากรของพระองค์ก็หวนระลึกถึงวันคืนแต่เก่าก่อนสมัยโมเสสและเหล่าประชากรของพระองค์พระองค์ผู้ทรงนำพวกเขาข้ามทะเลด้วยคนเลี้ยงแกะของพระองค์นั้นอยู่ที่ไหน?พระองค์ผู้ทรงส่งพระวิญญาณบริสุทธิ์มาท่ามกลางเขาอยู่ที่ไหน?
12. ผู้ประทานพระกรแห่งฤทธานุภาพอันทรงเกียรติสิริมาอยู่ที่มือขวาของโมเสสผู้แยกน้ำทะเลต่อหน้าคนเหล่านั้นทำให้ทรงเป็นที่เลื่องลือตลอดกาล
13. ผู้นำพวกเขาข้ามห้วงลึกพวกเขาไม่สะดุดล้มเหมือนม้าวิ่งฉิวในทุ่งโล่ง