4. “จงฟังเราเถิด ประชากรของเราเอ๋ยฟังเราเถิด ชนชาติของเราเอ๋ยบทบัญญัติจะออกมาจากเราความยุติธรรมของเราจะเป็นแสงสว่างแก่มวลประชาชาติ
5. ความชอบธรรมของเรารีบรุดเข้ามาใกล้ความรอดของเรากำลังมาถึงแล้วแขนของเราจะนำความยุติธรรมมาให้ชนชาติต่างๆเกาะแก่งต่างๆ จะมองดูเราและรอคอยด้วยหวังว่าเราจะสำแดงฤทธิ์อำนาจ
6. จงเงยหน้าขึ้นมองฟ้าสวรรค์และมองดูโลกเบื้องล่างฟ้าสวรรค์จะลับหายไปเหมือนควันโลกจะเปื่อยยุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้าและชาวโลกจะตายไปเหมือนแมลงวันแต่ความรอดของเราจะดำรงอยู่เป็นนิตย์ความชอบธรรมของเราจะไม่สิ้นสุดเลย
7. “จงฟังเราเถิด เจ้าทั้งหลายผู้รู้ว่าอะไรคือความถูกต้องชนชาติผู้ถนอมบทบัญญัติของเราไว้ในใจอย่ากลัวการตำหนิติเตียนของมนุษย์อย่าหวาดหวั่นไปกับคำสบประมาทของพวกเขา
8. เพราะแมลงจะแทะกินเขาเหมือนเสื้อผ้าหนอนจะกัดกินเขาเหมือนผ้าขนสัตว์แต่ความชอบธรรมของเราจะดำรงอยู่ตลอดกาลความรอดของเราจะยั่งยืนสืบไปทุกชั่วอายุ”
9. จงตื่นเถิด! พระกรขององค์พระผู้เป็นเจ้าตื่นเถิด! จงสวมพละกำลังจงตื่นขึ้น เหมือนในอดีตที่ผ่านมาเหมือนในชั่วอายุเก่าก่อนไม่ใช่พระองค์หรือที่ฟันราหับออกเป็นชิ้นๆและแทงสัตว์ร้ายตัวนั้นทะลุ?
10. ไม่ใช่พระองค์หรือที่ทำให้ทะเลแห้งเหือด?คือทำให้ห้วงสมุทรอันลึกแห้งไปผู้ทรงทำทางไว้ในทะเลลึกเพื่อผู้ที่พระองค์ทรงไถ่ไว้จะข้ามฟากไปได้
11. ผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ไว้จะกลับมาพวกเขาจะเดินร้องเพลงเข้าศิโยนมีความชื่นชมยินดีนิรันดร์เป็นมงกุฎประดับศีรษะพวกเขาจะได้รับความยินดีและความเปรมปรีดิ์ความทุกข์โศกและการทอดถอนใจจะสูญสิ้นไป
12. “เรานี่แหละเป็นผู้ปลอบโยนเจ้าเจ้าเป็นใครจึงไปกลัวมนุษย์ที่ต้องตาย?กลัวลูกหลานของมนุษย์ซึ่งเป็นเพียงต้นหญ้า
13. เจ้าเป็นใครจึงลืมพระยาห์เวห์พระผู้สร้างของเจ้าผู้คลี่ฟ้าสวรรค์ออกมาและวางฐานรากของโลก?เรื่องอะไรเจ้าถึงต้องอกสั่นขวัญแขวนอยู่ทุกวี่ทุกวันเพราะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหงผู้มุ่งสู่หายนะ?ไหนล่ะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหง?