15. เพราะเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าผู้กวนทะเลทำให้คลื่นคำรามพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์คือพระนามของพระองค์
16. เราได้ใส่วาจาของเราไว้ในปากของเจ้าและบังเจ้าไว้ด้วยร่มเงาแห่งมือของเราเราเป็นผู้สถาปนาฟ้าสวรรค์ไว้ในที่ของมันเป็นผู้วางฐานรากของโลกและเป็นผู้กล่าวกับศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นประชากรของเรา’”
17. ตื่นเถิด ตื่นเถิด!จงลุกขึ้นเถิดเยรูซาเล็มเอ๋ยเจ้าผู้ได้ดื่มจากจอกแห่งพระพิโรธของพระเจ้าซึ่งอยู่ในพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเจ้าดื่มจนถึงตะกอนก้นถ้วยซึ่งทำให้ถึงกับซวนเซ
18. ลูกชายทั้งหมดที่นางคลอดออกมาไม่มีสักคนเดียวที่จะนำทางนางลูกชายทั้งหมดที่นางเลี้ยงดูมาไม่มีสักคนเดียวที่จะจูงนางไป
19. ภัยพิบัติอันกระหน่ำซ้ำเติมนี้เกิดขึ้นแก่เจ้าใครเล่าจะสามารถปลอบโยนเจ้าได้?หายนะและความย่อยยับ การกันดารอาหารและการรบราฆ่าฟันใครเล่าจะสามารถปลอบโยนเจ้าได้?
20. ลูกๆ ของเจ้าเป็นลมไปแล้วพวกเขานอนอยู่ที่หัวถนนทุกสายประหนึ่งละมั่งติดอยู่ในตาข่ายพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าและการกำราบจากพระเจ้าของเจ้าท่วมท้นพวกเขา