15. “แม่จะลืมลูกน้อยในอกและจะไม่เอ็นดูสงสารลูกที่นางให้กำเนิดได้หรือ?แม้นางอาจจะลืมได้แต่เราจะไม่ลืมเจ้า!
16. ดูเถิด เราได้สลักชื่อของเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรากำแพงของเจ้าอยู่ตรงหน้าเราเสมอ
17. ลูกๆ ของเจ้ารีบรุดมาและบรรดาผู้ที่ทำให้เจ้าเริศร้างก็ไปจากเจ้า
18. เงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆ เถิดลูกๆ ทั้งหมดของเจ้าพากันมาหาเจ้า” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใดพวกเขาจะเป็นเครื่องประดับตกแต่งของเจ้าฉันนั้นเจ้าจะเหมือนเจ้าสาว มีพวกเขาเป็นอาภรณ์ประดับ
19. “ถึงแม้ว่าเจ้าถูกทำให้เป็นซากปรักหักพังและเริศร้างดินแดนของเจ้าถูกทิ้งร้างแต่บัดนี้เจ้าจะกลับคับแคบเกินไปสำหรับประชากรของเจ้าและผู้ที่ล้างผลาญเจ้าจะไปไกลลิบลับ