14. เขาโค่นสนซีดาร์ลงบางทีก็ใช้สนไซเปรสหรือต้นโอ๊กเขาปล่อยให้มันโตขึ้นท่ามกลางต้นไม้ในป่าบางทีก็ปลูกสน และฝนทำให้มันเติบโตขึ้น
15. มันเป็นฟืนให้คนเผาบางส่วนเขานำมาใช้ผิงกายเขาจุดไฟปิ้งขนมปังแต่ที่เหลือจากนั้นก็เอามาตกแต่งเป็นเทพเจ้าและนมัสการมันเขาสร้างให้เป็นรูปเคารพและก้มกราบมัน
16. เขาใช้ไม้ครึ่งหนึ่งก่อไฟเตรียมอาหารย่างเนื้อกินจนอิ่มทั้งใช้ผิงกายและพูดว่า“เออ! อุ่นดี ข้าเห็นไฟแล้ว”
17. ส่วนที่เหลือเขาใช้ทำเทวรูป เป็นรูปเคารพของเขาแล้วเขาก็หมอบกราบนมัสการมันเขาอธิษฐานต่อมันว่า“ช่วยลูกด้วย เทพเจ้าของลูก”
18. พวกเขาไม่รู้ประสีประสา ไม่เข้าใจอะไรตาของเขาถูกปิดจึงมองไม่เห็นใจของเขาก็ถูกบังจึงไม่อาจเข้าใจ
19. ไม่มีใครหยุดเพื่อคิดไม่มีใครรู้หรือเข้าใจที่จะพิเคราะห์ว่า“เราใช้ไม้ครึ่งหนึ่งทำฟืนเราปิ้งขนมปังบนถ่านไม้เราย่างเนื้อกินควรหรือที่เราจะเอาไม้ส่วนที่เหลือมาทำสิ่งที่น่าเกลียดชัง?ควรหรือที่เราจะหมอบกราบลงตรงหน้าท่อนไม้?”
20. เขายังชีพด้วยขี้เถ้า จิตใจที่ลุ่มหลงนำเขาหลงเจิ่นไปเขาไม่อาจช่วยเหลือตัวเองหรือพูดว่า“สิ่งที่อยู่ในมือขวาของเรานี้เป็นสิ่งหลอกลวงไม่ใช่หรือ?”
21. “ยาโคบเอ๋ย จงจดจำสิ่งเหล่านี้อิสราเอลเอ๋ย เพราะเจ้าเป็นผู้รับใช้ของเราเราได้สร้างเจ้ามา เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเราอิสราเอลเอ๋ย เราจะไม่ลืมเจ้า
22. เราได้กวาดล้างการละเมิดของเจ้าออกไปเหมือนเมฆได้ลบล้างบาปของเจ้าเหมือนหมอกยามเช้าจงกลับมาหาเราเพราะเราได้ไถ่เจ้าแล้ว”
23. ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงร้องเพลงด้วยความยินดีเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงทำการนี้โลกเอ๋ย จงโห่ร้องให้กึกก้องจงร้องเพลงเถิด ภูเขาทั้งหลายทั้งป่าไม้และพฤกษ์ไพรทั้งปวงเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ยาโคบแล้วพระองค์ทรงสำแดงพระเกียรติสิริในอิสราเอล
24. “พระยาห์เวห์พระผู้ไถ่ของเจ้าผู้ได้ทรงปั้นเจ้าในครรภ์มารดาตรัสดังนี้ว่า“เราคือพระยาห์เวห์ผู้สร้างสรรพสิ่งทั้งปวงเราแต่ผู้เดียวคลี่ฟ้าสวรรค์ออกมาเราเองเป็นผู้กางแผ่นดินโลกออก
25. ผู้ทรงทำลายหมายสำคัญของผู้เผยพระวจนะเท็จและทำให้นักทำนายกลายเป็นคนโง่เง่าผู้ทรงคว่ำความรอบรู้ของคนฉลาดและทรงเปลี่ยนมันเป็นสิ่งไร้สาระ
26. ผู้ประทานถ้อยคำแก่ผู้รับใช้ของพระองค์และให้การคาดคะเนต่างๆ ของทูตของพระองค์กลายเป็นจริง“ผู้ทรงกล่าวถึงเยรูซาเล็มว่า ‘จะมีผู้อยู่อาศัย’ทรงกล่าวถึงเมืองต่างๆ ของยูดาห์ว่า ‘จะถูกสร้างขึ้น’และทรงกล่าวถึงความหายนะของพวกเขาว่า ‘เราจะฟื้นฟูขึ้นใหม่’