1. “เกาะทั้งหลายเอ๋ย จงเงียบและฟังเรา!ให้ประชาชาติต่างๆ ฟื้นกำลังขึ้นใหม่!ให้พวกเขาก้าวออกมาพูดข้างหน้านี้ให้เรามาพบกันในสถานพิพากษา
2. “ใครหนอดลใจบุคคลผู้นี้จากตะวันออกให้มาทำหน้าที่ของตนอย่างชอบธรรม?พระองค์ทรงมอบประชาชาติต่างๆ แก่เขาและสยบบรรดากษัตริย์ต่อหน้าเขาพระองค์ทรงใช้ดาบของเขาฟาดฟันกษัตริย์เหล่านั้นเป็นธุลีคันธนูของเขาทำให้กษัตริย์เหล่านั้นเหมือนแกลบปลิวฟุ้งไป
3. เขาตามล่าคนเหล่านั้นไปโดยไม่ได้รับอันตรายตามเส้นทางซึ่งเขาไม่เคยเหยียบย่างมาก่อน
4. ใครหนอกระทำเช่นนี้จนสำเร็จที่เป็นผู้เรียกคนในชั่วอายุต่างๆ มาตั้งแต่ต้น?เรา พระยาห์เวห์เป็นปฐมและอวสานเราคือผู้นั้น”
5. เกาะทั้งหลายเห็นแล้วก็หวาดกลัวสุดปลายแผ่นดินโลกสั่นสะท้านพวกเขาเข้ามาใกล้และออกมาข้างหน้า
6. ต่างช่วยเหลือกันและกล่าวแก่พี่น้องของตนว่า “เข้มแข็งเข้าไว้!”
7. ช่างฝีมือให้กำลังใจช่างทองผู้ใช้ค้อนก็ให้กำลังใจผู้ตีทั่งเขากล่าวถึงงานบัดกรีว่า “ดี”เขาเอาตะปูตอกรูปเคารพ มันจะได้ไม่ล้มคว่ำลง
8. “ส่วนเจ้า อิสราเอลผู้รับใช้ของเรายาโคบผู้ซึ่งเราได้เลือกสรรไว้เจ้าผู้เป็นลูกหลานของอับราฮัมสหายของเรา
9. เราพาเจ้ามาจากสุดปลายแผ่นดินโลกเราเรียกเจ้ามาจากมุมไกลโพ้นที่สุดเราบอกเจ้าว่า ‘เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเรา’เราได้เลือกสรรเจ้า และไม่เคยทอดทิ้งเจ้า
10. ดังนั้น อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้าอย่าท้อแท้ เพราะเราเป็นพระเจ้าของเจ้าเราจะทำให้เจ้าเข้มแข็งขึ้นและจะช่วยเจ้าเราจะชูเจ้าไว้ด้วยมือขวาอันชอบธรรมของเรา