6. เสียงหนึ่งกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า “จงร้องเถิด”และข้าพเจ้าถามว่า “ข้าพเจ้าควรจะร้องว่าอะไร?”เสียงนั้นกล่าวว่า “มวลมนุษยชาตินั้นเหมือนหญ้าและเกียรติทั้งปวงของพวกเขาก็เหมือนดอกไม้ในท้องทุ่ง
7. ต้นหญ้าเหี่ยวเฉาและดอกไม้ร่วงโรยไปเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหายใจรดใส่มันแน่ทีเดียว มนุษย์เราก็เหมือนหญ้า
8. ต้นหญ้าเหี่ยวเฉาและดอกไม้ร่วงโรยไปแต่พระวจนะของพระเจ้าของเรายืนยงนิรันดร์”
9. ท่านผู้นำข่าวดีมายังศิโยนจงขึ้นไปบนภูเขาสูงท่านผู้นำข่าวดีมายังเยรูซาเล็มจงป่าวร้องสุดเสียงจงป่าวร้องให้สุดเสียง อย่ากลัวเลยจงร้องบอกเมืองต่างๆ ของยูดาห์ว่า“นี่คือพระเจ้าของท่าน!”
10. ดูเถิด พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตเสด็จมาด้วยฤทธิ์อำนาจพระกรของพระองค์ครอบครองเพื่อพระองค์ดูเถิด บำเหน็จรางวัลของพระองค์ก็อยู่ที่พระองค์และพระองค์ทรงนำค่าตอบแทนของพระองค์มาด้วย
11. พระองค์ทรงเลี้ยงดูฝูงแกะของพระองค์ดั่งคนเลี้ยงแกะพระองค์ทรงรวบรวมบรรดาลูกแกะไว้ในอ้อมพระกรโอบอุ้มไว้แนบพระทรวงพระองค์ทรงนำแม่แกะที่มีลูกอย่างอ่อนสุภาพ
12. ใครเล่าที่ตวงห้วงน้ำไว้ในอุ้งมือและวัดขนาดฟ้าสวรรค์ด้วยฝ่ามือ?ใครหนอบรรจุผงคลีของโลกไว้ในภาชนะและชั่งน้ำหนักของภูเขาบนตาชั่งและชั่งเนินเขาด้วยตราชู?
13. ใครเล่าจะเข้าใจพระทัยขององค์พระผู้เป็นเจ้าหรือเป็นที่ปรึกษาให้คำแนะนำแก่พระองค์ได้?
14. ใครหนอที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปรึกษาเพื่อพระองค์จะทรงรู้แจ้ง?และใครหนอสอนหนทางที่ถูกต้องแก่พระองค์?ใครหนอที่ให้ความรู้และชี้แนะทางแห่งความเข้าใจให้แก่พระองค์ได้?
15. แน่ทีเดียว ประชาชาติทั้งสิ้นเหมือนน้ำหยดหนึ่งในถังเทียบได้กับผงคลีบนตาชั่งพระเจ้าทรงชั่งเกาะต่างๆ เหมือนมันเป็นเพียงผงคลีดิน
16. เลบานอนไม่พอเป็นฟืนสำหรับแท่นบูชาสัตว์ทั้งปวงของมันไม่พอเป็นเครื่องเผาบูชา
17. ในสายพระเนตรของพระองค์ ประชาชาติทั้งปวงก็ไร้ค่าพวกเขามีค่าอะไรสำหรับพระองค์พวกเขาไร้ค่ายิ่งกว่าศูนย์
18. เช่นนี้แล้วท่านจะเอาพระเจ้าเปรียบกับใคร?ท่านจะเอาพระองค์ไปเทียบกับเทวรูปองค์ไหน?
19. ส่วนรูปเคารพนั้น ช่างก็หล่อขึ้นแล้วช่างทองจึงหุ้มด้วยทองและทำสร้อยเงินให้มัน
20. คนที่ยากจนเกินกว่าจะหาของถวายเช่นนั้นก็จะหาไม้ที่ไม่ผุเขาหาช่างฝีมือผู้ชำนาญเพื่อทำรูปเคารพตั้งไว้ไม่ให้ล้มลง
21. ท่านไม่รู้หรือ?ท่านไม่เคยได้ยินเลยหรือ?ไม่มีผู้ใดบอกท่านตั้งแต่ต้นหรือ?ท่านไม่เข้าใจตั้งแต่ครั้งวางฐานรากของโลกหรือ?