1. วิบัติแก่เจ้า ผู้ทำลายเอ๋ยเจ้าผู้ไม่เคยถูกทำลายมาก่อน!วิบัติแก่เจ้าคนทรยศเจ้าผู้ไม่เคยถูกทรยศมาก่อน!เมื่อเจ้าหยุดทำลายเจ้าจะถูกทำลายเมื่อเจ้าหยุดทรยศเจ้าจะถูกทรยศ
2. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดเมตตาข้าพระองค์ทั้งหลายข้าพระองค์ทั้งหลายใฝ่หาพระองค์ขอทรงเป็นกำลังของเหล่าข้าพระองค์ทุกเช้าเป็นความรอดของข้าพระองค์ในยามทุกข์ลำเค็ญ
3. บรรดาประชาชาติเตลิดหนีเมื่อได้ยินพระสุรเสียงกึกก้องเมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้น ชนชาติต่างๆ ก็กระจัดกระจายไป
4. ประชาชาติทั้งหลายเอ๋ย ของที่พวกเจ้าปล้นมา จะถูกกอบโกยเหมือนถูกฝูงตั๊กแตนหนุ่มกัดกินผู้คนจะกลุ้มรุมเข้าใส่เหมือนฝูงตั๊กแตน
5. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นที่ยกย่องเทิดทูน เพราะพระองค์ประทับอยู่ในที่สูงส่งพระองค์จะทรงทำให้ศิโยนเปี่ยมด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรม
6. พระองค์จะทรงเป็นความมั่นคงสำหรับวันเวลาของเจ้าเป็นคลังอันมั่งคั่งแห่งความรอด สติปัญญา และความรู้ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นกุญแจไขคลังนี้
7. ดูเถิด บรรดาผู้กล้าหาญร้องไห้เสียงดังกลางถนนทูตแห่งสันติภาพร่ำไห้อย่างขมขื่น
8. ทางหลวงก็เริศร้างตามถนนหนทางไม่มีผู้สัญจรสนธิสัญญาถูกละเมิดบรรดาพยานถูกดูหมิ่นไม่มีใครได้รับความเคารพ
9. ดินแดนร่ำไห้และอ่อนระโหยเลบานอนอดสูและเหี่ยวแห้งไปชาโรนเป็นดั่งอาราบาห์บาชานและคารเมลก็สลัดใบ
10. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “บัดนี้เราจะลุกขึ้นบัดนี้เราจะได้รับการยกย่องเทิดทูนบัดนี้เราจะได้รับการเชิดชูขึ้น
11. เจ้าตั้งท้องแกลบให้กำเนิดฟางลมหายใจของเจ้าเป็นไฟเผาผลาญเจ้า
12. เหล่าประชากรจะถูกเผาราวกับเป็นหินปูนจะลุกเป็นไฟเหมือนเผาพุ่มหนามที่ถูกตัด”