5. เมื่ออียิปต์ได้ยินข่าวจากไทระพวกเขาจะทุกข์โศกยิ่งนัก
6. จงข้ามไปทารชิชเถิดชาวเกาะเอ๋ย จงร่ำไห้
7. นี่หรือนครแห่งความสนุกสนานบันเทิง?นครเก่าแก่ซึ่งเท้าพามันไปตั้งรกรากยังแดนไกล
8. ใครหนอวางแผนเล่นงานไทระผู้ซึ่งให้มงกุฎผู้ซึ่งพ่อค้าได้เป็นเจ้านายผู้ซึ่งนายวาณิชเลื่องชื่อในโลก?
9. คือพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์นั่นเองทรงดำริไว้ที่จะทำให้ความภาคภูมิแห่งศักดิ์ศรีทั้งปวงตกต่ำลงและทำให้บรรดาผู้ที่มีชื่อเสียงของโลกเจียมเนื้อเจียมตัว
10. จงพรวนที่ดินของเจ้าเหมือนอย่างที่ดินริมแม่น้ำไนล์ธิดาแห่งทารชิชเอ๋ยเพราะเจ้าไม่มีท่าเรืออีกแล้ว
11. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงยื่นพระหัตถ์ออกเหนือท้องทะเลทรงเขย่าอาณาจักรทั้งหลายพระองค์ทรงมีประกาศิตให้ทลายป้อมปราการต่างๆ ของฟีนิเซีย
12. พระองค์ตรัสว่า “ไม่มีความสนุกสนานบันเทิงอีกต่อไปแล้วโอ ธิดาพรหมจารีแห่งไซดอนซึ่งบัดนี้แหลกลาญ!“ขึ้นไปสิ ข้ามไปไซปรัสสิแม้แต่ที่นั่นเจ้าก็ไม่ได้พักสงบ”
13. จงมองดูดินแดนของชาวบาบิโลนชนชาติซึ่งเดี๋ยวนี้ไม่มีใครสนใจแล้ว!ชาวอัสซีเรียได้ทำให้มันกลายเป็นที่สิงสถิตของสัตว์ป่าพวกเขาก่อเชิงเทินทลายป้อมปราการและทำให้มันกลายเป็นซากปรักหักพัง
14. จงคร่ำครวญเถิด เหล่านาวาแห่งทารชิชเอ๋ยป้อมปราการของเจ้าถูกทำลายแล้ว!
15. ครั้งนั้นผู้คนจะลืมไทระไปเจ็ดสิบปี อันเป็นช่วงพระชนม์ชีพของกษัตริย์องค์หนึ่ง แต่ในตอนปลายของช่วงเจ็ดสิบปีนั้น ไทระจะเป็นเหมือนในเนื้อเพลงของหญิงโสเภณีที่ว่า
16. “โอ หญิงโสเภณีที่ถูกลืมหยิบพิณขึ้นเถิด แล้วเดินไปทั่วเมืองเล่นพิณให้ไพเราะ ร้องเพลงหลายๆ เที่ยวเพื่อคนจะจำเจ้าได้”
17. ปลายช่วงเจ็ดสิบปี องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงจัดการกับไทระ จะกลับมีคนว่าจ้างไทระราวกับเป็นโสเภณี และจะติดต่อค้าขายกับอาณาจักรทั้งปวงของโลก