1. พระดำรัสเกี่ยวกับหุบเขาแห่งนิมิตมีดังนี้ว่าเกิดอะไรขึ้นนี่ทุกคนถึงได้วิ่งขึ้นบนหลังคา
2. โอ เมืองอันเต็มไปด้วยความอึกทึกครึกโครมนครแห่งการจลาจลและความสำมะเลเทเมาผู้ตายไม่ได้ถูกฆ่าด้วยคมดาบทั้งไม่ได้ตายในสงคราม
3. พวกผู้นำของเจ้าหนีไปกันหมดพวกเขายอมจำนนโดยไม่ได้หยิบธนูขึ้นต่อสู้ทุกคนที่ถูกจับได้ต้องกลายเป็นนักโทษเป็นคนที่พ่ายหนีตั้งแต่ศัตรูยังอยู่แต่ไกล
4. ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ปล่อยข้าพเจ้าร้องไห้อยู่คนเดียวเถอะอย่าพยายามปลอบข้าพเจ้าเลยปล่อยให้ข้าพเจ้าหลั่งน้ำตาเพราะหายนะของพี่น้องร่วมชาติ”
5. องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์กำหนดวันหนึ่งไว้เป็นวันชุลมุนวุ่นวาย ยุ่งเหยิง สยดสยองในหุบเขาแห่งนิมิตวันแห่งการทลายกำแพงและการป่าวร้องแก่ภูเขาทั้งหลาย
6. เอลามหยิบแล่งธนูมีพลรถรบและม้าคีร์ถือโล่มา
7. หุบเขาที่ดีที่สุดของท่านเต็มไปด้วยรถรบและพลม้าประจำอยู่ที่ประตูเมือง
8. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำจัดเครื่องป้องกันของยูดาห์ออกไปในวันนั้นท่านมองหาอาวุธในตำหนักพนาเลบานอน
9. ท่านเห็นแนวป้องกันของเมืองดาวิดมีช่องโหว่หลายแห่งท่านเก็บน้ำไว้ที่สระล่าง
10. ท่านนับอาคารบ้านเรือนในเยรูซาเล็มและรื้อเรือนมาเสริมกำแพง
11. ท่านสร้างที่กักเก็บน้ำไว้ระหว่างกำแพงทั้งสองเพื่อรับน้ำของบ่อเดิมแต่ท่านไม่ได้มุ่งมองพระองค์ผู้ทรงทำสิ่งนี้ไม่ใส่ใจพระองค์ผู้ทรงดำริสิ่งนี้ไว้เมื่อนานมาแล้ว
12. องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสเรียกท่านในวันนั้นให้ร่ำไห้และคร่ำครวญให้ทึ้งผมและสวมเสื้อผ้ากระสอบ