6. ซึ่งกระหน่ำตีชาติต่างๆ อย่างไม่หยุดยั้งด้วยแรงโทสะและปราบนานาประเทศด้วยการจู่โจมอย่างอำมหิต
7. ดินแดนทั้งปวงก็หยุดพักและสงบสุขพวกเขาเปล่งเสียงร้องเพลง
8. แม้แต่ต้นสนต่างๆ และสนซีดาร์แห่งเลบานอนก็เปรมปรีดิ์และกล่าวว่า“เดี๋ยวนี้เจ้าตกต่ำแล้วก็ไม่มีคนตัดไม้มาโค่นเรา”
9. แดนมรณะเบื้องล่างลุกขึ้นต้อนรับเจ้ามันปลุกวิญญาณของบรรดาผู้ที่จากไปให้มาทักทายเจ้าคือผู้ที่เคยเป็นผู้นำของโลกมันทำให้เหล่ากษัตริย์ผู้เคยปกครองเหนือบรรดาประชาชาติลุกขึ้นมาจากบัลลังก์ของพวกเขา
10. พวกเขาจะร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่า“บัดนี้ท่านก็อ่อนแอเหมือนพวกเราท่านกลับกลายเป็นเหมือนเรา”
11. ความลำพองของเจ้าลงไปในหลุมพร้อมกับเสียงพิณของเจ้าหนอนยั้วเยี้ยอยู่ใต้ร่างของเจ้าและไส้เดือนปกคลุมตัวเจ้า
12. โอ ดาวประจำรุ่ง โอรสแห่งรุ่งอรุณ!เจ้าร่วงลงมาจากฟ้าสวรรค์แล้วสิหนาครั้งหนึ่งเจ้าเคยปราบประชาชาติต่างๆ ให้ตกต่ำแต่บัดนี้เจ้าถูกเหวี่ยงทิ้งลงมายังโลกเสียแล้ว!
13. เจ้ารำพึงว่า“เราจะขึ้นไปสวรรค์เราจะยกบัลลังก์ของเราขึ้นเหนือดวงดาราทั้งปวงของพระเจ้าเราจะครอบครองเหนือภูเขาแห่งการชุมนุมบนยอดสูงสุดของภูเขาศักดิ์สิทธิ์
14. เราจะขึ้นไปเหนือเมฆเราจะตีเสมอองค์ผู้สูงสุด”
15. แต่เจ้าถูกนำลงมาสู่หลุมฝังศพมาสู่ห้วงเหวลึก
16. บรรดาผู้ที่เห็นเจ้าก็จ้องมองและใคร่ครวญชะตาของเจ้าว่า“นี่หรือผู้เขย่าโลกและทำให้อาณาจักรต่างๆ สั่นสะท้าน?
17. นี่หรือผู้ที่ทำให้โลกเป็นถิ่นกันดารผู้ล้มล้างนครต่างๆและไม่ยอมปล่อยเชลยกลับคืนถิ่น?”
18. บรรดากษัตริย์ชาติต่างๆนอนอยู่ในหลุมฝังศพของตนอย่างสมเกียรติ
19. แต่ร่างของเจ้าถูกเหวี่ยงทิ้งออกมาเหมือนกิ่งไม้หักถูกทับถมด้วยร่างของคนที่ถูกฆ่าผู้ตายด้วยคมดาบผู้ลงไปสู่พื้นหินของเหวดั่งศพที่ถูกเหยียบย่ำ
20. เจ้าจะไม่ได้รับการฝังศพอย่างพวกเขาเพราะเจ้าได้ทำลายล้างดินแดนของเจ้าและเข่นฆ่าประชากรของเจ้าลูกหลานของคนชั่วร้ายจะไม่ถูกเอ่ยถึงอีกเลย
21. จงเตรียมที่สำหรับประหารลูกๆ ของเขาเพราะบาปของบรรพบุรุษพวกเขาไม่ได้ขึ้นมาครอบครองดินแดนนั้นไม่ได้สร้างเมืองบนแผ่นดินโลก