3. ในวันที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงให้เจ้าพ้นจากความทุกข์ทรมาน ความชุลมุนวุ่นวาย และพันธนาการอันโหดร้าย
4. เจ้าจะเย้ยหยันกษัตริย์บาบิโลนดังนี้ว่าผู้กดขี่ข่มเหงมาถึงจุดจบได้อย่างไรหนอ!ความเกรี้ยวกราดของเขาสิ้นสุดลงได้อย่างไร!
5. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหักไม้เรียวของคนชั่วร้ายทรงหักคทาของผู้ครอบครอง
6. ซึ่งกระหน่ำตีชาติต่างๆ อย่างไม่หยุดยั้งด้วยแรงโทสะและปราบนานาประเทศด้วยการจู่โจมอย่างอำมหิต
7. ดินแดนทั้งปวงก็หยุดพักและสงบสุขพวกเขาเปล่งเสียงร้องเพลง
8. แม้แต่ต้นสนต่างๆ และสนซีดาร์แห่งเลบานอนก็เปรมปรีดิ์และกล่าวว่า“เดี๋ยวนี้เจ้าตกต่ำแล้วก็ไม่มีคนตัดไม้มาโค่นเรา”
9. แดนมรณะเบื้องล่างลุกขึ้นต้อนรับเจ้ามันปลุกวิญญาณของบรรดาผู้ที่จากไปให้มาทักทายเจ้าคือผู้ที่เคยเป็นผู้นำของโลกมันทำให้เหล่ากษัตริย์ผู้เคยปกครองเหนือบรรดาประชาชาติลุกขึ้นมาจากบัลลังก์ของพวกเขา