20. ในวันนั้นชนหยิบมือที่เหลือของอิสราเอลคือวงศ์วานของยาโคบซึ่งรอดชีวิตจะไม่พึ่งผู้นั้นซึ่งปราบพวกตนลงแต่จะพึ่งพิงพระยาห์เวห์องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลอย่างแท้จริง
21. ชนหยิบมือที่เหลืออยู่จะกลับมาชนหยิบมือที่เหลือของยาโคบจะกลับมาหาพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์
22. โอ อิสราเอลเอ๋ย ถึงแม้ประชากรของเจ้าจะมากมายเหมือนทรายชายทะเลก็จะมีคนเพียงหยิบมือเดียวเท่านั้นที่จะกลับมาหายนะครั้งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วอย่างเหลือล้นและชอบธรรม
23. องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์นี่แหละจะใช้หายนะซึ่งกำหนดไว้แล้วลงทัณฑ์ดินแดนทั้งหมด
24. ฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า“ประชากรของเราในศิโยนเอ๋ยอย่ากลัวชาวอัสซีเรียซึ่งเอาไม้เรียวเฆี่ยนเจ้าเอาไม้กระบองฟาดเจ้าเหมือนที่อียิปต์ได้ทำ
25. โทสะของเราที่พลุ่งขึ้นต่อเจ้าจะยุติลงในไม่ช้านี้และความโกรธของเราจะหันไปทำลายล้างพวกเขา”
26. พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะใช้แส้ฟาดพวกเขาเหมือนเมื่อทรงปราบชาวมีเดียนที่ศิลาแห่งโอเรบจะทรงยกไม้เท้าขึ้นฟาดแม่น้ำทั้งหลายเหมือนที่ทรงกระทำในอียิปต์
27. ในวันนั้นภาระที่พวกเขาวางไว้จะถูกยกออกจากบ่าของพวกเจ้าแอกของพวกเขาจะพ้นจากคอของพวกเจ้าแอกนั้นจะถูกหักเพราะพวกเจ้าเติบโตขึ้นจนอ้วนพี
28. พวกเขาเข้ามาทางเมืองอัยยาทผ่านมิโกรนและสะสมเสบียงและอาวุธที่มิคมาช
29. พวกเขาผ่านด่านมาและพูดกันว่า“เราจะตั้งค่ายพักแรมที่เกบา”รามาห์สะทกสะท้านกิเบอาห์ของซาอูลเตลิดหนี
30. ร้องออกมาเถิด ธิดาแห่งกัลลิมเอ๋ย!ไลชาห์เอ๋ย จงฟังเถิด!อานาโธทที่น่าสงสารเอ๋ย!
31. มัดเมนาห์เตลิดหนีชาวเกบิมหลบเข้าที่ซ่อน
32. ในวันนี้พวกเขาจะหยุดอยู่ที่โนบจะชูหมัดหราบนภูเขาของธิดาแห่งศิโยนที่ภูเขาแห่งเยรูซาเล็ม
33. ดูเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะทรงโค่นกิ่งทั้งหลายด้วยฤทธานุภาพอันยิ่งใหญ่ต้นไม้สูงตระหง่านจะถูกโค่นต้นที่สูงผงาดถูกโค่นราบ
34. พระองค์จะทรงใช้ขวานฟันป่าทึบเลบานอนจะล้มลงต่อหน้าองค์ทรงฤทธิ์