พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สุภาษิต 17:5-16 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

5. ผู้ที่เย้ยหยันคนยากจนก็หมิ่นประมาทพระผู้สร้างของพวกเขาผู้ที่ดีใจเมื่อคนอื่นเผชิญภัยพิบัติจะไม่ลอยนวลพ้นโทษ

6. ลูกหลานเป็นมงกุฎของคนชราและพ่อแม่เป็นความภาคภูมิใจของลูกๆ

7. หากวาจาคมคายไม่เหมาะกับคนโฉดเขลาคำโกหกยิ่งไม่เหมาะกับผู้นำสักเท่าใด!

8. สินบนเป็นแก้วสารพัดนึกสำหรับผู้ให้ไม่ว่าจะหันไปหาใครเขาก็คิดว่าจะสำเร็จ

9. ผู้ที่ส่งเสริมความรักก็ลบความบาดหมางผู้ที่ฟื้นฝอยหาตะเข็บก็ทำให้เพื่อนสนิทหมางใจกัน

10. ว่ากล่าวตักเตือนคนรู้จักคิดเพียงครั้งเดียวได้ผลกว่าเฆี่ยนหลังคนโง่ร้อยที

11. คนชั่วส่งเสริมให้คนกบฏต่อพระเจ้าแต่ยมทูตที่ไร้ความปรานีจะถูกส่งไปสู้กับเขา

12. ให้ไปพบแม่หมีที่ถูกขโมยลูกไปยังดีกว่าไปพบคนโง่ในความโง่ของเขา

13. หากผู้ใดตอบแทนความดีด้วยความชั่วความชั่วจะไม่พรากจากบ้านของเขา

14. เมื่อเริ่มต้นวิวาทก็เหมือนทำให้เขื่อนร้าวฉะนั้นจงหยุดโต้เถียงก่อนจะเกิดการวิวาท

15. การปล่อยคนผิดให้ลอยนวลและการลงโทษคนบริสุทธิ์ทั้งสองอย่างนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชัง

16. เงินในมือของคนโง่จะมีประโยชน์อะไรเพราะถึงเขาซื้อสติปัญญาได้ แต่เขาก็ไม่มีปัญญาเรียนรู้มัน?

อ่านบทที่สมบูรณ์ สุภาษิต 17