8. จิตใจที่ฉลาดจะรับคำสั่งสอนส่วนคนโง่พูดพล่อยๆ ก็ถึงแก่หายนะ
9. คนที่เดินอยู่ในทางเที่ยงตรงจะเดินอย่างมั่นคงส่วนคนที่เดินอยู่ในทางคดจะถูกเปิดโปง
10. ผู้ที่ขยิบตาอย่างมีเลศนัยสร้างความเดือดร้อนและคนโง่พูดพล่อยๆ ก็ถึงแก่หายนะ
11. ปากของคนชอบธรรมเป็นบ่อน้ำพุซึ่งให้ชีวิตแต่ปากของคนชั่วซุกซ่อนความโหดร้ายทารุณ
12. ความเกลียดชังยั่วยุให้เกิดความแตกแยกแต่ความรักบดบังความผิดทั้งมวล
13. สติปัญญาพบได้จากริมฝีปากของผู้มีวิจารณญาณส่วนไม้เรียวมีไว้หวดหลังคนไร้สามัญสำนึก
14. คนฉลาดสั่งสมความรู้แต่ปากของคนโง่นำไปสู่ความย่อยยับ
15. ความมั่งคั่งของคนรวยเป็นเหมือนป้อมปราการของเขาส่วนความยากจนเป็นหายนะของคนจน
16. คนชอบธรรมได้ชีวิตเป็นค่าจ้างส่วนคนชั่วได้ความบาปและความตายเป็นสมบัติ
17. ผู้ที่รับฟังคำสั่งสอนก็สำแดงทางสู่ชีวิตส่วนผู้ที่ไม่แยแสคำตักเตือนก็พาคนอื่นหลงผิด
18. ผู้ที่ซ่อนเร้นความเกลียดชังมีริมฝีปากที่โกหกผู้ที่กระพือคำนินทาว่าร้ายเป็นคนโง่
19. ไม่อาจหยุดความบาปได้ด้วยการพูดมากผู้ที่รู้จักยั้งลิ้นของตนก็เป็นคนฉลาด
20. ลิ้นของคนชอบธรรมคือเงินเนื้อดีส่วนจิตใจของคนชั่วก็ไม่ค่อยมีค่า
21. ริมฝีปากของคนชอบธรรมหล่อเลี้ยงคนมากมายแต่คนโง่ตายเพราะขาดสามัญสำนึก
22. พระพรขององค์พระผู้เป็นเจ้านำความมั่งคั่งมาให้และไม่ได้ทรงแถมความทุกข์ร้อนมาด้วย