7. พวกเขากล่าวว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ทรงรู้เห็นพระเจ้าของยาโคบไม่ทรงใส่ใจ”
8. เจ้าผู้ไม่รู้จักคิดในหมู่ประชากร จงใส่ใจคนโง่เอ๋ย เมื่อใดเจ้าจึงจะฉลาดขึ้น?
9. พระองค์ผู้ทรงสร้างหูจะไม่ทรงได้ยินหรือ?พระองค์ผู้ทรงสร้างตาจะไม่ทรงเห็นหรือ?
10. พระองค์ผู้ทรงตีสั่งสอนประชาชาติจะไม่ทรงลงโทษหรือ?พระองค์ผู้ทรงสอนมนุษย์จะขาดความรู้หรือ?
11. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทราบความคิดของมนุษย์ทรงรู้ว่าล้วนแต่เปล่าประโยชน์
12. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ความสุขมีแก่ผู้ที่พระองค์ทรงตีสั่งสอนแก่ผู้ที่พระองค์ทรงสอนจากบทบัญญัติของพระองค์
13. พระองค์ทรงให้พวกเขาได้รับความบรรเทาในยามเดือดร้อนตราบจนหลุมได้ขุดไว้สำหรับคนชั่ว
14. เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงปฏิเสธประชากรของพระองค์พระองค์จะไม่ทรงละทิ้งผู้ที่เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์
15. การพิพากษาจะตั้งมั่นบนความชอบธรรมอีกครั้งหนึ่งและบรรดาผู้มีจิตใจเที่ยงธรรมจะดำเนินตามนั้น
16. ใครจะลุกขึ้นต่อสู้กับคนชั่วเพื่อข้าพเจ้า?ใครจะยืนหยัดต่อต้านคนทำชั่วเพื่อข้าพเจ้า?
17. หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงช่วยข้าพเจ้าไว้ในไม่ช้าข้าพเจ้าคงจะอยู่ในความเงียบแห่งความตาย
18. เมื่อข้าพเจ้ากล่าวว่า “เท้าของข้าพระองค์กำลังลื่นไถล”ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าความรักมั่นคงของพระองค์ก็ค้ำชูข้าพระองค์ไว้
19. เมื่อความวิตกกังวลสุมใจของข้าพระองค์การปลอบประโลมของพระองค์ก็นำความชื่นชมยินดีมาสู่จิตวิญญาณของข้าพระองค์
20. ผู้ครอบครองที่เสื่อมทรามจะอยู่ฝ่ายเดียวกับพระองค์ได้หรือ?คือผู้เปล่งประกาศิตสร้างความทุกข์ยากแสนสาหัส
21. พวกเขารวมตัวกันต่อสู้ผู้ชอบธรรมและตัดสินประหารชีวิตผู้ที่ไม่มีความผิด
22. แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นป้อมปราการของข้าพเจ้าพระเจ้าองค์พระศิลาที่ข้าพเจ้าเข้าลี้ภัย