10. แผ่ร่มเงาปกคลุมภูเขาต่างๆชูกิ่งก้านคลุมสนซีดาร์อันสูงใหญ่
11. แผ่สาขาไปจดทะเลชูแขนงไปถึงแม่น้ำ
12. เหตุใดพระองค์จึงทรงพังกำแพงลง?ทุกคนที่ผ่านไปมาก็เด็ดผลองุ่นไป
13. หมูป่ารุมทึ้งเถาองุ่นและสรรพสัตว์แห่งท้องทุ่งก็รุมกิน
14. ข้าแต่พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์! ขอทรงกลับมาหาข้าพระองค์ทั้งหลายเถิดโปรดทอดพระเนตรจากฟ้าสวรรค์มาดูแลเถาองุ่นนี้เถิด!
15. รากที่พระหัตถ์ขวาของพระองค์ได้ทรงปลูกไว้บุตรซึ่งพระองค์ทรงชุบเลี้ยงมาเพื่อพระองค์เอง
16. เถาองุ่นของพระองค์ถูกโค่น ถูกเผาวอดวายเมื่อพระองค์ทรงกำราบ เหล่าประชากรก็พินาศ
17. ขอให้พระหัตถ์ของพระองค์อยู่เหนือผู้นั้นที่อยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระองค์ผู้เป็นบุตรมนุษย์ที่พระองค์ทรงเชิดชูขึ้นเพื่อพระองค์เอง
18. แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายจะไม่หันหนีจากพระองค์อีกขอทรงฟื้นฟูข้าพระองค์ทั้งหลายและข้าพระองค์ทั้งหลายจะร้องทูลออกพระนามของพระองค์