59. เมื่อพระเจ้าทรงได้ยิน พระองค์ก็ทรงพระพิโรธยิ่งนักพระองค์ไม่ทรงยอมรับอิสราเอลเลย
60. พระองค์ทรงละทิ้งพลับพลาแห่งชิโลห์ที่ซึ่งพระองค์ประทับท่ามกลางมนุษย์
61. และทรงยินยอมให้หีบพันธสัญญาของพระองค์ถูกยึดไปทรงหยิบยื่นสง่าราศีของพระองค์ให้ตกอยู่ในมือของศัตรู
62. พระองค์ทรงกระทำให้ประชากรของพระองค์ตกเป็นเหยื่อของคมดาบพระองค์ทรงพระพิโรธต่อผู้ที่เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์ยิ่งนัก
63. ไฟเผาผลาญหนุ่มฉกรรจ์ส่วนหญิงสาวไม่มีเพลงสมรส
64. เหล่าปุโรหิตถูกประหารด้วยดาบและภรรยาม่ายของพวกเขาก็ไม่สามารถร้องไห้ไว้ทุกข์
65. แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงลุกขึ้นดั่งตื่นจากบรรทมเหมือนนักรบสร่างจากฤทธิ์เหล้าองุ่น
66. พระองค์ทรงรุกไล่ศัตรูของพระองค์ให้ล่าถอยไปพระองค์ทรงส่งพวกเขาไปสู่ความอัปยศนิรันดร์
67. แล้วพระองค์ทรงปฏิเสธเต็นท์ของโยเซฟพระองค์ไม่ได้ทรงเลือกชนเผ่าเอฟราอิม
68. แต่พระองค์ทรงเลือกเผ่ายูดาห์และภูเขาศิโยนที่พระองค์ทรงรัก
69. พระองค์ทรงสร้างสถานนมัสการของพระองค์ให้สูงตระหง่านและยืนยงดั่งพื้นปฐพีที่พระองค์ทรงสถาปนาไว้เป็นนิตย์
70. พระองค์ทรงเลือกดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์และทรงนำเขาออกมาจากคอกแกะ
71. ทรงนำเขาออกจากการเลี้ยงดูฝูงแกะมาเป็นผู้เลี้ยงดูยาโคบประชากรของพระองค์เลี้ยงดูอิสราเอลผู้เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์
72. และดาวิดได้เลี้ยงดูพวกเขาด้วยใจซื่อสัตย์สุจริตนำพวกเขาไปด้วยมืออันเชี่ยวชาญ