5. พระองค์ทรงวางกฎเกณฑ์สำหรับยาโคบและตั้งบทบัญญัติในอิสราเอลซึ่งทรงบัญชาบรรพบุรุษของเราให้สอนลูกหลานของพวกเขา
6. เพื่อชนรุ่นหลังจะได้รู้แม้แต่ลูกหลานที่จะเกิดมาและถึงคราวที่พวกเขาจะต้องบอกลูกหลานของตนต่อไป
7. เพื่อพวกเขาจะได้วางใจในพระเจ้าและไม่ลืมสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำและจะปฏิบัติตามพระบัญชาของพระองค์
8. พวกเขาจะได้ไม่ต้องเป็นเหมือนบรรพบุรุษซึ่งดื้อดึงและชอบกบฏจิตใจไม่จงรักภักดีต่อพระเจ้าจิตวิญญาณไม่ซื่อสัตย์ต่อพระองค์
9. แม้ชนเผ่าเอฟราอิมมีธนูเป็นอาวุธครบครันก็ยังหันหลังวิ่งหนีไปในยามสงคราม
10. เพราะเขาไม่รักษาพันธสัญญาของพระเจ้าไม่ยอมดำเนินชีวิตตามบทบัญญัติของพระองค์
11. เขาลืมสิ่งที่พระองค์ได้ทรงกระทำลืมการอัศจรรย์ต่างๆ ที่ได้ทรงสำแดงแก่เขา
12. พระองค์ทรงทำการอัศจรรย์ต่อหน้าต่อตาบรรพบุรุษของเขาในดินแดนอียิปต์ ในเขตแดนโศอัน
13. พระองค์ทรงแยกทะเลและนำพวกเขาเดินข้ามไปพระองค์ทรงทำให้น้ำตั้งขึ้นเป็นกำแพง
14. พระองค์ทรงนำเขาด้วยเมฆในยามกลางวันและด้วยแสงจากไฟในยามกลางคืน
15. พระองค์ทรงแยกศิลาออกในถิ่นกันดารประทานน้ำพุ่งขึ้นมามากมายเหมือนทะเลให้เขาดื่ม
16. พระองค์ทรงทำให้ธารน้ำไหลออกมาจากศิลาและให้น้ำไหลรินดั่งแม่น้ำ
17. ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังคงทำบาปต่อพระองค์กบฏต่อองค์ผู้สูงสุดในถิ่นกันดาร
18. พวกเขาจงใจลองดีกับพระเจ้าโดยเรียกร้องอาหารที่อยากกิน
19. เขาต่อว่าพระเจ้าว่า“พระเจ้าทรงจัดสำรับในถิ่นกันดารได้หรือ?
20. เมื่อทรงตีหิน น้ำก็พุ่งออกมาลำธารไหลล้นแต่พระองค์จะประทานอาหารให้พวกเราได้ด้วยหรือ?พระองค์จะประทานเนื้อให้คนของพระองค์ได้ด้วยหรือ?”
21. เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงได้ยิน พระองค์ก็กริ้วยิ่งนักเพลิงของพระองค์เผาผลาญยาโคบพระพิโรธพลุ่งขึ้นต่อสู้อิสราเอล
22. เพราะพวกเขาไม่ได้เชื่อในพระเจ้าหรือไว้วางใจว่าพระองค์จะทรงช่วยกู้ได้
23. ถึงกระนั้นพระองค์ยังทรงบัญชาฟ้าเบื้องบนและทรงเปิดประตูสวรรค์
24. พระองค์ทรงให้มานาโปรยปรายลงมาเป็นอาหารของพวกเขาพระองค์ประทานธัญญาหารจากฟ้าสวรรค์แก่พวกเขา
25. มนุษย์ได้กินอาหารของทูตสวรรค์พระองค์ประทานอาหารแก่พวกเขาจนอิ่มหนำ