11. พวกเขาพูดว่า “พระเจ้าจะรู้ได้อย่างไร?องค์ผู้สูงสุดจะรู้หรือ?”
12. คนชั่วเป็นเช่นนี้แหละ สุขสบายอยู่ร่ำไปพวกเขาร่ำรวยขึ้นเรื่อยๆ
13. แน่ทีเดียว ข้าพเจ้ารักษาใจให้บริสุทธิ์และชำระมือให้ปราศจากมลทินโดยเปล่าประโยชน์
14. ข้าพเจ้าถูกรุมเล่นงานวันยังค่ำและถูกลงโทษอยู่ทุกเช้า
15. หากข้าพเจ้าได้กล่าวว่า “เราจะพูดเช่นนั้น”ข้าพเจ้าก็คงจะได้ทรยศต่อลูกๆ ของพระองค์
16. เมื่อข้าพเจ้าพยายามที่จะเข้าใจทั้งหมดนี้ก็ทำให้ลำบากใจยิ่งนัก
17. จนกระทั่งข้าพเจ้าเข้าไปยังสถานนมัสการของพระเจ้าข้าพเจ้าจึงเข้าใจถึงจุดหมายปลายทางสุดท้ายของพวกเขา
18. แน่ทีเดียว พระองค์ทรงให้เขายืนอยู่บนที่ลื่นพระองค์ทรงเหวี่ยงเขาลงสู่หายนะ
19. เขาถูกทำลายไปทันทีถูกกวาดล้างหมดสิ้นไปด้วยความสยดสยอง!
20. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าเมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้นก็เหมือนคนที่ตื่นจากฝันพระองค์จะทรงเหยียดหยามเขาว่าเป็นเพียงภาพเพ้อฝัน
21. เมื่อจิตใจของข้าพระองค์ทุกข์โศกเมื่อดวงวิญญาณของข้าพระองค์ขมขื่น
22. ข้าพระองค์ก็ไม่รู้จักคิดและโง่เขลาข้าพระองค์เป็นเหมือนสัตว์เดียรัจฉานต่อพระองค์
23. แต่ถึงกระนั้น ข้าพระองค์ยังอยู่กับพระองค์เสมอพระองค์ทรงยึดมือขวาของข้าพระองค์ไว้
24. พระองค์ทรงนำข้าพระองค์ด้วยคำปรึกษาของพระองค์และภายหลังพระองค์จะทรงรับข้าพระองค์เข้าสู่เกียรติสิริ
25. นอกจากพระองค์แล้วข้าพระองค์มีผู้ใดอื่นในฟ้าสวรรค์หรือ?และในโลกนี้ข้าพระองค์ไม่ปรารถนาสิ่งใดนอกจากพระองค์
26. กายใจของข้าพระองค์อาจจะเสื่อมถอยแต่พระเจ้าทรงเป็นพลังใจและเป็นส่วนมรดกของข้าพระองค์ตลอดไป