8. “เขาวางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าก็ให้องค์พระผู้เป็นเจ้าช่วยเขาสิในเมื่อพระองค์ปีติยินดีในตัวเขาก็ให้พระองค์ช่วยกู้เขาสิ”
9. ถึงกระนั้นพระองค์ทรงนำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์วางใจในพระองค์ตั้งแต่อยู่ในอ้อมอกแม่
10. ตั้งแต่เกิด ข้าพระองค์ก็ถูกทิ้งให้พึ่งพิงพระองค์ตั้งแต่ข้าพระองค์ยังอยู่ในครรภ์มารดา พระองค์ก็ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์
11. ขออย่าทรงไกลห่างจากข้าพระองค์เพราะความทุกข์ร้อนอยู่ใกล้และไม่มีใครช่วยได้เลย
12. เหล่ากระทิงห้อมล้อมข้าพระองค์ฝูงโคถึกแห่งบาชานรุมล้อมข้าพระองค์
13. พวกเขาอ้าปากกว้างเข้าใส่ข้าพระองค์ดั่งสิงโตคำรามและกัดฉีกเหยื่อ
14. พละกำลังของข้าพระองค์เหือดแห้งไปดั่งสายน้ำกระดูกทุกซี่ของข้าพระองค์หลุดจากข้อต่อใจของข้าพระองค์อ่อนล้าดั่งขี้ผึ้งหลอมละลายภายในข้าพระองค์
15. กำลังของข้าพระองค์แห้งผากไปดั่งดินเผาลิ้นของข้าพระองค์เกาะติดเพดานปากพระองค์ทรงปล่อยให้ข้าพระองค์นอน เกลือกธุลีแห่งความตาย
16. เหล่าสุนัขรายล้อมข้าพระองค์กลุ่มคนชั่วรุมล้อมข้าพระองค์พวกเขาทิ่มแทงมือและเท้าของข้าพระองค์
17. ข้าพระองค์สามารถนับกระดูกทั้งหมดของข้าพระองค์ผู้คนจ้องมองข้าพระองค์อย่างสะใจ
18. พวกเขาเอาเครื่องนุ่งห่มของข้าพระองค์มาแบ่งกันและเอาเสื้อผ้าของข้าพระองค์มาจับสลาก
19. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ส่วนพระองค์ ขออย่าทรงห่างไกลข้าแต่องค์ผู้ทรงเป็นพละกำลังของข้าพระองค์ โปรดรีบรุดเสด็จมาช่วยข้าพระองค์