พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

สดุดี 142:1-7 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

1. ข้าพเจ้าร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยเสียงดังข้าพเจ้าเปล่งเสียงทูลวิงวอนขอความเมตตาจากองค์พระผู้เป็นเจ้า

2. ข้าพเจ้าระบายความทุกข์ยากต่อหน้าพระองค์ต่อหน้าพระองค์ ข้าพเจ้าทูลความเดือดร้อนของข้าพเจ้า

3. เมื่อจิตวิญญาณของข้าพระองค์หดหู่อยู่ภายในข้าพระองค์พระองค์ทรงเป็นผู้ทราบทางของข้าพระองค์บนเส้นทางที่ข้าพระองค์เดินไปคนได้ซ่อนบ่วงแร้วดักข้าพระองค์

4. มองไปทางขวาไม่มีใครเหลียวแลข้าพระองค์ข้าพระองค์ไร้ที่พึ่งไม่มีใครห่วงใยชีวิตของข้าพระองค์

5. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ว่า“พระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์เป็นส่วนมรดกของข้าพระองค์ในดินแดนของคนเป็น”

6. ขอทรงสดับฟังเสียงร่ำร้องของข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์อับจนยิ่งนักขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์จากผู้ไล่ล่าเพราะเขาแข็งแกร่งเกินกำลังของข้าพระองค์

7. ขอทรงปลดปล่อยข้าพระองค์จากการจองจำเพื่อข้าพระองค์จะสรรเสริญพระนามของพระองค์แล้วคนชอบธรรมจะห้อมล้อมข้าพระองค์เพราะความดีของพระองค์ที่ทรงมีต่อข้าพระองค์

อ่านบทที่สมบูรณ์ สดุดี 142