22. พอดวงอาทิตย์ขึ้น เหล่าสิงโตลับหายกลับไปนอนในถ้ำของมัน
23. และมนุษย์ก็ออกมาทำงานประกอบภารกิจของตนจนถึงยามเย็น
24. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าพระราชกิจของพระองค์มากมายนัก!พระองค์ทรงสร้างสรรพสิ่งเหล่านี้ขึ้นโดยพระปัญญาโลกเต็มไปด้วยสิ่งที่ทรงสร้าง
25. โน่นแน่ะ ทะเลแสนกว้างใหญ่คลาคล่ำไปด้วยสรรพสิ่งเกินกว่าจะนับไหวคือสิ่งมีชีวิตน้อยใหญ่
26. โน่นเรือแล่นไปมานั่นเลวีอาธานที่ทรงสร้างให้เริงเล่นน้ำอยู่
27. ทุกชีวิตเหล่านี้ชะแง้คอยพระองค์ให้ประทานอาหารตามกำหนดเวลา
28. เมื่อพระองค์ประทานพวกมันก็เก็บรวบรวมเมื่อพระองค์ทรงแบพระหัตถ์ออกพวกมันก็อิ่มหนำด้วยสิ่งดี