16. ต้นไม้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้น้ำอุดมคือสนซีดาร์แห่งเลบานอนซึ่งทรงปลูกไว้
17. นกสร้างรังของพวกมันที่นั่นนกกระสาอาศัยในบริเวณป่าสน
18. ภูเขาสูงเป็นของเลียงผาโตรกหินเป็นที่ลี้ภัยของตัวตุ่นผา
19. พระองค์ทรงให้ดวงจันทร์ชี้บ่งฤดูกาลและให้ดวงอาทิตย์รู้เวลาลับฟ้า
20. เมื่อพระองค์ทรงนำความมืดมา กลางวันกลับกลายเป็นค่ำคืนสัตว์ป่าทั้งปวงคืบคลานออกมา
21. สิงโตคำรามหาเหยื่อร้องหาอาหารจากพระเจ้า
22. พอดวงอาทิตย์ขึ้น เหล่าสิงโตลับหายกลับไปนอนในถ้ำของมัน
23. และมนุษย์ก็ออกมาทำงานประกอบภารกิจของตนจนถึงยามเย็น
24. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าพระราชกิจของพระองค์มากมายนัก!พระองค์ทรงสร้างสรรพสิ่งเหล่านี้ขึ้นโดยพระปัญญาโลกเต็มไปด้วยสิ่งที่ทรงสร้าง
25. โน่นแน่ะ ทะเลแสนกว้างใหญ่คลาคล่ำไปด้วยสรรพสิ่งเกินกว่าจะนับไหวคือสิ่งมีชีวิตน้อยใหญ่
26. โน่นเรือแล่นไปมานั่นเลวีอาธานที่ทรงสร้างให้เริงเล่นน้ำอยู่
27. ทุกชีวิตเหล่านี้ชะแง้คอยพระองค์ให้ประทานอาหารตามกำหนดเวลา
28. เมื่อพระองค์ประทานพวกมันก็เก็บรวบรวมเมื่อพระองค์ทรงแบพระหัตถ์ออกพวกมันก็อิ่มหนำด้วยสิ่งดี
29. เมื่อพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์พวกมันก็หวาดหวั่นพรั่นพรึงเมื่อพระองค์ทรงริบลมหายใจพวกมันก็ตายและกลับสู่ธุลีดิน
30. เมื่อพระองค์ประทานพระวิญญาณของพระองค์พวกมันก็ถูกสร้างขึ้นและพระองค์ทรงพลิกโฉมแผ่นดินเสียใหม่
31. ขอพระเกียรติสิริขององค์พระผู้เป็นเจ้าดำรงอยู่นิรันดร์ขอพระองค์ทรงปีติยินดีในพระราชกิจของพระองค์
32. เมื่อพระองค์ทอดพระเนตร โลกก็สั่นสะท้านเมื่อทรงแตะต้องภูเขา ควันก็พวยพุ่งขึ้น