1. อนิจจาหมดหวังเสียแล้วหนอ!ข้าพเจ้าเป็นเหมือนคนไปเก็บผลไม้ในฤดูร้อนหลังจากเขาเก็บองุ่นไปหมดสวนแล้วไม่มีพวงองุ่นให้รับประทานไม่มีทั้งมะเดื่อต้นฤดูที่ปรารถนา
2. คนชอบธรรมสูญสิ้นไปจากแผ่นดินไม่มีคนซื่อตรงเหลืออยู่สักคนเดียวทุกคนซุ่มดักฆ่าคนต่างก็เหวี่ยงตาข่ายดักพี่น้องของตน
3. มือสองข้างช่ำชองในการทำชั่วผู้ปกครองเรียกร้องของกำนัลตุลาการรับสินบนผู้มีอิทธิพลบงการตามใจชอบพวกเขาทั้งหมดคบคิดกัน
4. แม้แต่คนที่ดีที่สุดในหมู่พวกเขาก็เป็นเหมือนต้นหนามคนที่ซื่อตรงที่สุดก็เลวยิ่งกว่าหนามแหลมวันของผู้ที่จับตาดูเจ้าก็มาถึงแล้วเป็นวันที่พระเจ้ามาเยือนท่านบัดนี้ถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะว้าวุ่นสับสน
5. อย่าวางใจเพื่อนบ้านอย่ามั่นใจในมิตรสหายแม้แต่หญิงในอ้อมอกจงระวังคำพูดของท่าน
6. เพราะลูกชายจะดูหมิ่นพ่อลูกสาวจะลุกขึ้นมาขัดแย้งกับแม่ลูกสะใภ้ขัดแย้งกับแม่สามีศัตรูของเขาจะเป็นคนในครัวเรือนของเขาเอง
7. แต่ส่วนข้าพเจ้าจะมุ่งหวังในองค์พระผู้เป็นเจ้าข้าพเจ้ารอคอยพระเจ้าพระผู้ช่วยของข้าพเจ้าพระเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงสดับฟังข้าพเจ้า