1. ในบั้นปลายภูเขาที่พระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าตั้งอยู่จะได้รับการสถาปนาให้เป็นเอกในหมู่ภูเขาทั้งหลายจะได้รับการเชิดชูเหนือบรรดาเนินเขาและชนชาติต่างๆ จะหลั่งไหลไปที่นั่น
2. ประชาชาติมากมายจะมาและกล่าวว่า“มาเถิด ให้เราขึ้นไปบนภูเขาขององค์พระผู้เป็นเจ้าไปยังพระนิเวศของพระเจ้าของยาโคบพระองค์จะทรงสอนพระมรรคาของพระองค์แก่เราเพื่อเราจะดำเนินในวิถีทางของพระองค์”บทบัญญัติจะออกมาจากศิโยนพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะออกมาจากเยรูซาเล็ม
3. พระองค์จะทรงตัดสินความระหว่างชนชาติทั้งหลายและยุติกรณีพิพาทให้บรรดาชาติมหาอำนาจทั่วแดนพวกเขาจะตีดาบให้เป็นผาลไถนาและตีหอกให้เป็นขอลิดชนชาติต่างๆ จะเลิกรบราฆ่าฟันกันทั้งจะไม่มีการฝึกรบอีกต่อไป
4. ทุกคนจะนั่งอยู่ใต้เถาองุ่นของตนและใต้ต้นมะเดื่อของตนและจะไม่มีใครทำให้เขากลัวเพราะพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ได้ตรัสไว้แล้ว
5. ชนชาติทั้งปวงอาจจะดำเนินในนามของเทพเจ้าของตนส่วนเราจะดำเนินในพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราตลอดนิรันดร์
6. องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“ในวันนั้น เราจะรวบรวมคนขาพิการเราจะรวบรวมบรรดาเชลยตลอดจนบรรดาคนที่เราให้พบกับความทุกข์โศก
7. เราจะให้คนขาพิการเป็นคนที่เหลืออยู่ให้คนที่ถูกเนรเทศเป็นชาติที่แข็งแกร่ง องค์พระผู้เป็นเจ้าจะปกครองพวกเขาในภูเขาศิโยนตั้งแต่วันนั้นตราบชั่วนิรันดร์