26. นางเอื้อมมือหยิบหลักหมุดเต็นท์มือขวาคว้าค้อนของช่างไม้ตอกทะลุขมับของสิเสรา หัวเขาแหลกเหลวนางตอกหลักหมุดทะลุขมับของเขา
27. เขาทรุดลงที่เท้าของนางเขาล้มลงตรงที่เขานอนอยู่เขาฟุบลงแทบเท้าของนางเขาล้มลงตายตรงนั้น
28. “มารดาของสิเสราเฝ้ามองลอดลูกกรงหน้าต่างและร่ำร้องว่า‘ทำไมรถรบของเขาจึงมาช้า?ทำไมล้อของรถม้าศึกของเขาแล่นช้านัก?’
29. ผู้ฉลาดที่สุดในหมู่สตรีของนางก็ตอบนางอันที่จริงนางเฝ้าบอกตัวเองว่า
30. ‘พวกเขายังหาและแบ่งของเชลยกันไม่เสร็จหรือไร?แต่ละคนได้หญิงสาวหนึ่งคนบ้าง สองคนบ้างสิเสราริบได้เสื้อผ้าปักสีสดสวยผ้าพันคอปักลวดลายสำหรับฉันทั้งหมดนี้เป็นของที่ริบมา’
31. “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า! ขอให้ศัตรูทั้งปวงของพระองค์พินาศไปเช่นนั้นแต่ขอให้บรรดาผู้ที่รักพระองค์เป็นเช่นดวงอาทิตย์ที่โผล่ขึ้นด้วยพลัง”แล้วแผ่นดินก็สงบสุขอยู่ตลอดสี่สิบปี