1. เจ้าจงระลึกถึงพระผู้สร้างของเจ้าตลอดวันเวลาที่เจ้ายังเยาว์วัยก่อนยามทุกข์ลำเค็ญจะมาถึงและปีเดือนเหล่านั้นใกล้เข้ามา เมื่อเจ้าจะพูดว่า“ฉันไม่เห็นชื่นชมอะไรในชีวิต”
2. ก่อนดวงอาทิตย์และแสงสว่างดวงจันทร์และดวงดาวจะมืดมัวลงก่อนเมฆจะหวนกลับมาภายหลังฝน
3. เมื่อคนเฝ้าเรือนตัวสั่นและชายฉกรรจ์ค้อมตัวลงเมื่อคนโม่แป้งหยุดโม่เพราะเหลืออยู่ไม่กี่คนและบรรดาผู้ที่มองผ่านหน้าต่างเริ่มมองเห็นไม่ชัด
4. เมื่อประตูที่เปิดสู่ถนนนั้นถูกปิดไปและเสียงโม่เบาลงเมื่อคนเราตื่นขึ้นยามแว่วเสียงนกร้องแต่เสียงเพลงทั้งปวงของพวกมันก็แผ่วลง
5. เมื่อคนเรากลัวความสูงและกลัวภัยอันตรายในท้องถนนเมื่อต้นอัลมอนด์ผลิดอกตั๊กแตนลากขาเดินไปและความปรารถนาไม่ถูกปลุกเร้าอีกต่อไปเมื่อนั้นมนุษย์ก็ไปสู่บ้านนิรันดร์ของตนและคนไว้ทุกข์เดินไปตามถนน