1. วิบัติแก่กรุงที่นองเลือดซึ่งเต็มไปด้วยการโกหกเต็มไปด้วยการปล้นชิงไม่เคยขาดเหยื่อเลย!
2. เสียงแส้หวดขวับเสียงล้อรถครึกโครม!เสียงม้าควบและเสียงรถม้าศึกห้อตะบึง!
3. ทหารม้าเข้าประจัญบานดาบแวบวาบและหอกวาววับ!ผู้บาดเจ็บล้มตายก่ายกองซากศพนับไม่ถ้วนผู้คนเดินสะดุดศพ
4. ทั้งหมดนี้เนื่องมาจากความหื่นกระหายของหญิงโสเภณีผู้ยั่วยวนและเป็นเจ้าแห่งมนต์เสน่ห์ผู้ทำให้ประชาชาติต่างๆ ตกเป็นทาสโดยการขายตัวของนางและสะกดผู้คนด้วยอาคม
5. พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า “เราเป็นศัตรูกับเจ้าเราจะถลกกระโปรงของเจ้าคลุมหน้าเจ้าเราจะเผยความเปลือยเปล่าของเจ้าให้ประชาชาติต่างๆ เห็นและให้อาณาจักรต่างๆ เห็นความน่าอับอายของเจ้า
6. เราจะสาดของโสโครกใส่เจ้าเราจะเหยียดหยามและประจานเจ้า
7. คนทั้งปวงที่เห็นเจ้าจะหนีจากเจ้า และกล่าวว่า‘นีนะเวห์พังยับเยิน ใครจะอาลัยอาวรณ์เธอ?’จะหาใครที่ไหนมาปลอบโยนเจ้า?”
8. เจ้าวิเศษกว่าเธเบสซึ่งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำไนล์และมีน้ำล้อมรอบหรือ?แม่น้ำเป็นปราการของนางน้ำเป็นกำแพงของนาง
9. คูชและอียิปต์เป็นกำลังอันไม่จำกัดให้นางพูตและลิเบียก็เป็นพันธมิตรของนางด้วย
10. ถึงกระนั้นนางก็ต้องตกเป็นเมืองขึ้นถูกกวาดไปเป็นเชลยลูกเล็กเด็กแดงถูกจับฟาดแหลกลาญที่หัวถนนทุกสายเขาจับสลากแบ่งชนชั้นสูงของนางและคนใหญ่คนโตทั้งหมดของนางถูกล่ามโซ่ไว้
11. เจ้าก็จะเมามายไปด้วยเจ้าจะเข้าไปหลบซ่อนและแสวงหาที่ลี้ภัยจากศัตรู
12. ป้อมปราการทั้งสิ้นของเจ้าเหมือนต้นมะเดื่อซึ่งผลเริ่มสุกเมื่อถูกเขย่าผลมะเดื่อก็ร่วงเข้าปากคนกิน
13. ดูกองทหารของเจ้าสิพวกเขาล้วนเป็นผู้หญิง!ประตูเมืองทั้งหลายของดินแดนของเจ้าเปิดกว้างรับศัตรูของเจ้าไฟได้เผาดาลประตูทั้งหลายแล้ว
14. จงขนน้ำเตรียมไว้เพราะจะถูกล้อมเมืองจงเสริมเครื่องป้องกันเมือง!นวดดินเหนียวย่ำปูนและซ่อมแซมสิ่งที่สร้างด้วยอิฐ!
15. ที่นั่นไฟจะเผาผลาญเจ้าดาบจะห้ำหั่นเจ้าและจะกินเจ้าเหมือนตั๊กแตนจงเพิ่มจำนวนคนให้มากเหมือนตั๊กแตนทวีจำนวนขึ้นเหมือนฝูงตั๊กแตน!
16. เจ้าเพิ่มจำนวนพ่อค้าวาณิชจนมากกว่าดาวบนท้องฟ้าแต่พวกเขาก็เหมือนตั๊กแตนที่กัดกินจนดินแดนโล่งเตียนแล้วบินไป
17. ยามของเจ้าเหมือนตั๊กแตนข้าราชการของเจ้าเหมือนฝูงตั๊กแตนซึ่งเกาะอยู่ที่กำแพงในวันอากาศเย็นแต่เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นก็บินไปหมดไม่มีใครรู้ว่ามันบินไปไหน
18. กษัตริย์อัสซีเรียเอ๋ย บรรดาคนเลี้ยงแกะของเจ้าหลับใหลพวกเจ้านายเอนกายลงพักผ่อนประชาชนของเจ้าถูกทำให้กระจัดกระจายไปตามภูเขาต่างๆไม่มีใครรวบรวมกลับมา
19. ไม่มีอะไรเยียวยาบาดแผลของเจ้าได้อาการบาดเจ็บของเจ้าก็สาหัสถึงตายทุกคนที่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับเจ้าก็ตบมือดีใจที่เจ้าล่มสลายเพราะใครเล่าไม่รู้สึกถึงความทารุณที่ไม่สิ้นสุดของเจ้า