25. กษัตริย์ดาวิด ได้พูดถึงพระองค์ว่า‘เราเห็นองค์เจ้าชีวิตอยู่ต่อหน้าเราเสมอเราจะไม่หวั่นกลัวเพราะพระองค์อยู่ที่ขวามือของเรา
26. เพราะอย่างนี้นี่เอง หัวใจของเราถึงเบิกบานและคำพูดของเราก็ชื่นชมยินดีแม้แต่ร่างกายของเราก็เต็มไปด้วยความหวัง
27. เพราะพระองค์จะไม่ทิ้งเราไว้ในแดนคนตายพระองค์จะไม่ยอมให้องค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์นั้นเน่าเปื่อย
28. พระองค์ทำให้เรารู้จักทางที่นำไปสู่ชีวิตและจะทำให้เรามีความสุขอย่างเต็มที่เมื่ออยู่ต่อหน้าพระองค์’ (สดุดี 16:8-11)
29. พี่น้องทั้งหลาย ผมมั่นใจว่าดาวิดผู้เป็นบรรพบุรุษของเรา ไม่ได้พูดถึงตัวเองเพราะเขาได้ตายไปแล้ว และหลุมฝังศพของเขาก็อยู่ในเมืองนี้จนถึงทุกวันนี้
30. แต่ดาวิดเป็นผู้พูดแทนพระเจ้า และเขาก็รู้ว่าพระเจ้าได้ให้คำมั่นสัญญาว่าลูกหลานของดาวิดคนหนึ่งจะได้ขึ้นเป็นกษัตริย์เหมือนเขา
31. ดาวิดก็รู้เหตุการณ์นี้ล่วงหน้า เขาพูดถึงการฟื้นคืนชีพของกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ องค์นั้นว่า‘เขาไม่ได้ถูกทิ้งอยู่ในแดนคนตายและร่างกายของเขาก็ไม่เน่าเปื่อย’ (สดุดี 16:10)
32. พระเจ้าทำให้พระเยซูฟื้นขึ้นจากความตาย พวกเราทั้งหมดต่างก็เห็นเป็นพยานในเรื่องนี้
33. พระเยซูถูกรับขึ้นไปนั่งอยู่ทางขวามือของพระเจ้า พระเจ้าก็มอบพระวิญญาณบริสุทธิ์ ให้กับพระเยซูตามที่สัญญาไว้ และพระเยซูก็เทพระวิญญาณนี้ลงบนพวกเรา อย่างที่พวกคุณได้เห็นและได้ยินอยู่ตอนนี้
34. ดังนั้น ดาวิดเองไม่ได้ถูกรับขึ้นไปบนสวรรค์ แต่ตัวดาวิดเองได้พูดว่า‘พระเจ้า องค์เจ้าชีวิต ได้พูดกับพระคริสต์ องค์เจ้าชีวิตของเราว่านั่งลงทางขวามือของเรา