17. แล้วพระองค์กับอัครทูตสิบสองคนนั้นก็ลงมายืนอยู่บนที่ราบแห่งหนึ่ง พร้อมกับสาวกคนอื่นๆ และมหาชนที่มาจากทั่วแคว้นยูเดีย กรุงเยรูซาเล็ม รวมทั้งเมืองไทระและเมืองไซดอนซึ่งเป็นเมืองชายฝั่งทะเล เพื่อจะฟังพระองค์และให้พระองค์ทรงรักษาโรคของเขา
18. บรรดาคนที่ต้องทนทุกข์เพราะผีโสโครกก็ได้รับการรักษาให้หายด้วย
19. ฝูงชนทั้งหมดต่างพยายามที่จะสัมผัสพระองค์ เพราะว่ามีฤทธิ์เดชซ่านออกจากพระองค์และรักษาพวกเขาให้หายได้ทุกคน
20. พระองค์ทอดพระเนตรดูพวกสาวกของพระองค์แล้วตรัสว่า“ท่านทั้งหลายที่ยากจนก็เป็นสุขเพราะว่าแผ่นดินของพระเจ้าเป็นของท่าน
21. “ท่านทั้งหลายที่อดอยากเวลานี้ก็เป็นสุขเพราะว่าท่านจะได้อิ่มท้อง“ท่านทั้งหลายที่ร้องไห้เวลานี้ก็เป็นสุขเพราะว่าท่านจะได้หัวเราะ
22. “ท่านทั้งหลายเป็นสุขแม้มีคนเกลียดชังท่าน ไล่ท่านออกจากพวกเขา ประณามท่าน และเหยียดหยามท่านว่าเป็นคนชั่วช้าเนื่องจากท่านเห็นแก่บุตรมนุษย์
23. ในวันนั้นท่านทั้งหลายจงชื่นชมยินดีและโลดเต้น เพราะบำเหน็จของท่านมีบริบูรณ์ในสวรรค์ บรรพบุรุษของเขาก็ทำอย่างนั้นกับพวกผู้เผยพระวจนะเหมือนกัน
24. “แต่วิบัติแก่พวกท่านที่ร่ำรวยเพราะว่าท่านได้รับความสะดวกสบายแล้ว
25. “วิบัติแก่พวกท่านที่อิ่มท้องในเวลานี้เพราะว่าท่านจะอดอยาก“วิบัติแก่พวกที่หัวเราะในเวลานี้เพราะว่าท่านจะเป็นทุกข์และร้องไห้
26. “วิบัติเมื่อทุกคนบอกว่าท่านดี เพราะบรรพบุรุษของเขาก็ทำอย่างนั้นกับพวกผู้เผยพระวจนะเท็จเหมือนกัน
27. “แต่เราบอกพวกท่านที่กำลังฟังอยู่ว่า จงรักศัตรูของท่าน จงทำดีกับคนที่เกลียดชังท่าน
28. จงอวยพรแก่คนที่แช่งด่าท่าน จงอธิษฐานเผื่อคนที่ทำร้ายท่าน