2. ถึง ทิโมธี ผู้เป็นบุตรที่แท้จริงของข้าพเจ้าในความเชื่อขอพระคุณ พระเมตตา และสันติสุข จากพระเจ้าพระบิดาและจากพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา จงดำรงอยู่กับท่านเถิด
3. ขณะที่ข้าพเจ้าไปยังแคว้นมาซิโดเนียนั้น ข้าพเจ้าขอร้องให้ท่านอยู่ที่เมืองเอเฟซัสต่อไป เพื่อจะได้กำชับบางคนไม่ให้สอนผิดแปลกไป
4. และไม่ให้สนใจในเรื่องเทพนิยายต่างๆ และเรื่องลำดับวงศ์ตระกูลที่ไม่รู้จบสิ้น ซึ่งก่อความขัดแย้งมากกว่าการทำพระราชกิจของพระเจ้าโดยความเชื่อ
5. แต่เป้าหมายของการกำชับนั้นก็คือ ความรักที่มาจากใจที่บริสุทธิ์ จากมโนธรรมที่ดี และจากความเชื่อที่จริงใจ
6. บางคนหันออกจากเป้าหมายเหล่านี้ไปสู่การพูดที่ไร้สาระ
7. เขาทั้งหลายอยากเป็นอาจารย์สอนธรรมบัญญัติทั้งๆ ที่ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดหรือยืนยัน
8. เรารู้ว่าธรรมบัญญัตินั้นดีถ้าใช้ให้ถูก
9. คือรู้ว่าธรรมบัญญัตินั้น ไม่ได้บัญญัติไว้สำหรับคนชอบธรรม แต่สำหรับพวกที่ไม่ยึดถือบัญญัติและพวกดื้อด้าน พวกที่ไร้ธรรม พวกคนบาป พวกคนชั่วร้าย พวกที่ไม่นับถือพระเจ้า พวกที่ฆ่าพ่อฆ่าแม่ พวกฆ่าคน
10. พวกที่ล่วงประเวณี ชายรักร่วมเพศทั้งหลาย พวกโจรลักพาตัว พวกโกหก พยานเท็จทั้งหลาย และอะไรต่อมิอะไร ที่ขัดกับคำสอนที่ถูกต้อง
11. ตามข่าวประเสริฐอันรุ่งโรจน์ของพระเจ้าผู้สมควรแก่การสรรเสริญ ที่ทรงมอบไว้กับข้าพเจ้านั้น