1. นิมิตของโอบาดีห์พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสเรื่องเอโดมดังนี้ว่าพวกเราได้ยินข่าวจากพระยาห์เวห์ทูตคนหนึ่งถูกส่งไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้พูดว่า“จงลุกขึ้นเถิด ให้พวกเราลุกขึ้นทำสงครามกับเอโดม”
2. ดูเถิด เราจะทำเจ้าให้เล็กท่ามกลางบรรดาประชาชาติให้เจ้าเป็นที่ดูหมิ่นอย่างมาก
3. ใจหยิ่งจองหองของเจ้าได้ล่อลวงเจ้าเองเจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหินที่อาศัยของเจ้าอยู่สูงเจ้ารำพึงอยู่ในใจว่า“ผู้ใดจะทำให้เราลงมายังพื้นดิน”
4. แม้ว่าเจ้าเหินขึ้นไปสูงเหมือนนกอินทรีแม้ว่ารังของเจ้าอยู่ในหมู่ดวงดาวเราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่นพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
5. ถ้าขโมยเข้ามาหาเจ้าถ้าพวกปล้นมาในเวลากลางคืน(เจ้าจะถูกทำลายย่อยยับเพียงใด)เขาจะขโมยแค่เพียงพอแก่ตัวมิใช่หรือ?ถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้าเขาจะเก็บโดยเหลือไว้บ้างมิใช่หรือ?
6. เอซาวจะถูกปล้นจนหมดตัวสมบัติที่ซ่อนไว้ก็ถูกค้นออกมา
7. เพื่อนร่วมสาบานทั้งสิ้นของเจ้าได้ล่อลวงเจ้าพวกเขาขับไล่เจ้าไปถึงพรมแดนพันธมิตรของเจ้าสู้ชนะเจ้าแล้วผู้ที่กินอาหารของเจ้าก็วางกับดักเจ้าเรื่องนี้ไม่มีใครทราบเลย
8. ในวันนั้นเราเองจะขจัดคนมีปัญญาให้สิ้นไปจากเอโดมและจะเอาความเข้าใจไปจากภูเขาเอซาวพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
9. โอ เทมานเอ๋ย นักรบของเจ้าจะขยาดดังนั้นแหละ ทุกคนที่มาจากภูเขาเอซาวจะถูกตัดชีวิตด้วยการสังหาร
10. เพราะความทารุณที่ทำแก่ยาโคบน้องของเจ้าความอับอายจะคลุมเจ้าไว้เจ้าจะถูกตัดขาดเป็นนิตย์
11. ในวันที่เจ้ายืนอยู่ห่างๆ อย่างเฉยเมยในวันที่คนต่างด้าวขนทรัพย์สมบัติของน้องเจ้าไปและคนต่างชาติเข้ามาทางประตูเมืองพวกเขาจับฉลากเอากรุงเยรูซาเล็มกันเจ้าก็เหมือนคนเหล่านั้นคนหนึ่ง
12. เจ้าไม่ควรมองดูด้วยความพอใจในวันที่น้องของเจ้ารับเคราะห์ในเวลานั้นเจ้าไม่ควรเปรมปรีดิ์เย้ยประชาชนยูดาห์ในวันที่พวกเขาถูกทำลายเจ้าไม่ควรหัวเราะเยาะหยันในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก
13. เจ้าไม่ควรเข้าประตูเมืองแห่งประชากรของเราในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลายเจ้าไม่ควรมองดูด้วยความพอใจในเรื่องภัยพิบัติของเขาในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลายเจ้าไม่ควรจะเข้าปล้นทรัพย์สินของเขาไปในวันนั้น เมื่อเขาถูกทำลาย