15. แม้ข้าเป็นฝ่ายชอบธรรม ข้าก็ตอบพระองค์ไม่ได้ข้าจะต้องวิงวอนองค์ตุลาการของข้า
16. ถ้าข้าร้องทูล และพระองค์ทรงตอบข้าข้าก็ไม่เชื่อว่า พระองค์ทรงฟังเสียงของข้า
17. เพราะพระองค์ทรงขยี้ข้าด้วยพายุและทรงเพิ่มบาดแผลแก่ข้าโดยไม่มีเหตุ
18. พระองค์จะไม่ทรงให้ข้าได้พักหายใจบ้างแต่ทรงให้ข้าเต็มด้วยความขมขื่น
19. ถ้าเป็นการประลองกำลัง พระองค์ก็แข็งแกร่งถ้าเป็นเรื่องการพิพากษา ผู้ใดจะเรียกพระองค์ขึ้นศาลได้?
20. แม้ข้าเป็นฝ่ายชอบธรรม ปากของข้าจะกล่าวโทษข้าแม้ข้าดีพร้อม พระองค์ก็จะทรงพิสูจน์ว่าข้าผิด
21. ข้าดีพร้อม ข้าไม่ไยดีในตัวเองข้าเกลียดชีวิตของข้า
22. เพราะฉะนั้นข้าจึงว่า ก็เหมือนกันหมดพระองค์ทรงทำลายทั้งคนดีพร้อมและคนอธรรม
23. เมื่อภัยพิบัตินำความตายมาฉับพลันพระองค์ทรงเยาะเย้ยความวิบัติของผู้ไร้ผิด
24. พระองค์ทรงมอบแผ่นดินโลกไว้ในมือคนอธรรมพระองค์ทรงปิดตาบรรดาผู้พิพากษาของโลกถ้าไม่ใช่พระองค์ แล้วผู้ใดเล่า?
25. “วันคืนของข้าพระองค์เร็วกว่านักวิ่งมันหนีไป มันไม่เห็นสิ่งดีอะไร
26. มันผ่านไปเร็วอย่างกับเรือที่ทำจากต้นอ้อดังนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ
27. ถ้าข้าพระองค์ว่า ‘ข้าจะลืมคำร้องทุกข์ของข้าข้าจะทิ้งหน้าเศร้าของข้าเสียและเบิกบาน’
28. ข้าพระองค์ก็กลัวบรรดาความทุกข์ของข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์ทราบว่า พระองค์จะไม่ทรงถือว่าข้าพระองค์ไร้ผิด