1. “เรื่องนี้ทำให้หัวใจของข้าพเจ้าสั่นรัวสะทกสะท้านขวัญหนีดีฝ่อ
2. จงฟัง จงฟังเสียงกัมปนาทของพระองค์และเสียงกระหึ่มที่ออกมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์
3. พระองค์ทรงปล่อยให้ไปทั่วใต้ฟ้าทั้งสิ้นและฟ้าแลบของพระองค์ไปถึงสุดปลายแผ่นดินโลก
4. หลังจากนั้น พระสุรเสียงของพระองค์ครางกระหึ่มตามไปพระองค์แผดพระสุรเสียงอันทรงอำนาจพระองค์มิได้ทรงหน่วงเหนี่ยวฟ้าแลบ เมื่อพระสุรเสียงของพระองค์กังวานไป
5. พระเจ้าเปล่งพระสุรเสียงกัมปนาทของพระองค์อย่างอัศจรรย์พระองค์ทรงทำการใหญ่โตซึ่งเราเข้าใจไม่ได้
6. เพราะพระองค์ตรัสกับหิมะว่า ‘ตกลงบนแผ่นดินซี’และในทำนองเดียวกันก็ตรัสกับฝนและกับห่าฝนอันหนักของพระองค์
7. พระองค์ทรงมัดมือของมนุษย์ทุกคนเพื่อทุกคนจะรู้พระราชกิจของพระองค์
8. แล้วสัตว์ป่าจึงเข้าไปสู่รังของมันและพักอยู่ในถ้ำของมัน
9. พายุออกมาจากห้องทิศใต้และความหนาวมาจากลมเหนือ
10. พระเจ้าประทานน้ำแข็งด้วยลมหายใจของพระองค์และน้ำกว้างใหญ่ก็แข็งตัว
11. พระองค์ทรงบรรทุกความชุ่มชื้นไว้ที่เมฆทึบทรงกระจายเมฆที่มีฟ้าแลบออกไป
12. เมฆหันไปรอบๆ ตามการทรงนำของพระองค์เพื่อให้สำเร็จกิจทั้งสิ้นซึ่งพระองค์ทรงบัญชามันเหนือผิวพิภพที่มนุษย์อาศัยอยู่ได้
13. ไม่ว่าจะเพื่อการตีสอน หรือเพื่อแผ่นดินของพระองค์หรือเพื่อความรักมั่นคง พระองค์ทรงทำให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น
14. “ท่านโยบ ขอฟังข้อนี้จงนิ่งพิจารณาพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระเจ้า
15. ท่านทราบหรือว่าพระเจ้าทรงกำชับเมฆและทำให้ฟ้าแลบจากเมฆของพระองค์อย่างไร?
16. ท่านทราบถึงการทรงตัวของเมฆว่าเป็นพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระองค์ผู้รอบรู้หรือ?
17. ตัวท่าน ผู้ที่เสื้อผ้าของตนร้อนเมื่อแผ่นดินสงบนิ่งเพราะลมร้อนแห่งทิศใต้หรือ?
18. ท่านแผ่ฟ้าออกไปอย่างพระองค์ให้แข็งอย่างคันฉ่องที่หลอมด้วยโลหะได้หรือ?
19. จงสอนเรามาว่าเราควรจะทูลพระองค์อย่างไรเพราะความมืด เราจึงร่างสำนวนของเราไม่ได้
20. จะทูลพระองค์ได้ไหมว่า ข้าพระองค์อยากจะทูล?มีผู้ใดเคยพูดไหมว่าเขาอยากจะตาย?