11. มีความมืดทึบจนท่านไม่เห็นอะไรและน้ำที่ท่วมก็คลุมท่านมิด
12. “พระเจ้ามิได้สถิต ณ ที่สูงในฟ้าสวรรค์หรือ?จงดูดาวที่สูงที่สุดเถิด มันช่างสูงจริงๆ
13. เพราะฉะนั้นท่านว่า ‘พระเจ้าทรงรู้อะไร?พระองค์จะทรงพิพากษาผ่านความมืดทึบได้หรือ?
14. เมฆทึบคลุมพระองค์ไว้ พระองค์ทรงมองอะไรไม่เห็นและพระองค์ทรงดำเนินอยู่บนพื้นฟ้า’
15. ท่านจะเดินทางเก่าซึ่งคนชั่วเคยดำเนินนั้นหรือ?
16. พวกเขาถูกฉวยเอาไปก่อนเวลากำหนดรากฐานของเขาถูกกวาดล้างไปในสายน้ำ
17. พวกเขาทูลพระเจ้าว่า ‘ขอไปเสียจากเรา’และ ‘องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์จะทำอะไรแก่เราได้?’
18. แต่พระองค์ทรงให้เรือนของเขาเต็มด้วยของดีแต่คำปรึกษาของคนอธรรมอยู่ห่างไกลจากข้า
19. คนชอบธรรมเห็นและยินดีคนไร้ผิดหัวเราะเยาะ
20. กล่าวว่า ‘ปฏิปักษ์ของเราถูกทำลายแน่ทีเดียวอะไรที่เขามีเหลือ ไฟก็เผาเสีย’
21. “จงปรองดองกับพระเจ้าและอยู่อย่างสันติแล้วสิ่งดีจะมาถึงท่าน
22. ขอจงรับคำสั่งสอนจากพระโอษฐ์ของพระองค์และเก็บพระวจนะของพระองค์ไว้ในใจของท่าน
23. ถ้าท่านกลับมาหาองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ท่านจะได้รับการซ่อมแซมถ้าท่านทิ้งความอธรรมให้ไกลจากเต็นท์ของท่าน