27. “ดูเถิด ข้ารู้ความคิดของพวกท่านและอุบายของท่านที่จะทำผิดต่อข้า
28. เพราะท่านว่า ‘วังของเจ้านายอยู่ที่ไหน?เต็นท์ซึ่งคนอธรรมอาศัยนั้นอยู่ที่ไหน?’
29. ท่านมิได้ถามนักเดินทางและท่านไม่ได้รับสักขีพยานของเขาหรือ?
30. ว่าในคราวที่เกิดภัยพิบัตินั้น คนอธรรมมักรอดได้ในวันแห่งพระพิโรธ เขาก็ได้รับการช่วยให้พ้น
31. ผู้ใดแจ้งวิธีการของเขาให้เขาฟัง?และผู้ใดสนองเขาในสิ่งที่เขาได้ทำ?
32. และเมื่อคนหามเขาไปยังหลุมศพก็มียามเฝ้าที่อุโมงค์
33. สำหรับเขา ก้อนดินที่หุบเขาก็เบาสบายคนทั้งปวงตามเขาไปและคนที่ไปข้างหน้าก็นับไม่ถ้วน
34. แล้วทำไมท่านจะมาปลอบใจข้าด้วยสิ่งว่างเปล่า?คำตอบของท่านไม่มีอะไรเหลือแล้ว นอกจากการหลอกลวง”