7. ซาตานจึงออกไปจากเบื้องพระพักตร์พระยาห์เวห์ และทำให้โยบเป็นฝีร้าย ตั้งแต่ฝ่าเท้าจนถึงกระหม่อม
8. และท่านก็เอาชิ้นหม้อแตกมาขูดตัว และนั่งอยู่ในกองขี้เถ้า
9. แล้วภรรยาท่านกล่าวกับท่านว่า “เธอยังจะยึดมั่นในความซื่อสัตย์อยู่อีกหรือ? จงแช่งพระเจ้าและตายเสียเถอะ”
10. แต่ท่านตอบนางว่า “เธอพูดอย่างหญิงโง่เขลาจะพึงพูด เราจะรับสิ่งดีจากพระเจ้า และจะไม่รับสิ่งไม่ดีบ้างหรือ?” ในเหตุการณ์นี้ทั้งสิ้น โยบไม่ได้ทำบาปด้วยริมฝีปากของตน
11. เมื่อสหายทั้งสามของโยบได้ยินเรื่องภัยพิบัติทั้งสิ้นนี้ที่ได้เกิดขึ้นแก่ท่าน พวกเขาต่างก็มาจากที่ของตน คือ เอลีฟัสชาวเทมาน บิลดัดชาวชูอาห์ และโศฟาร์ชาวนาอาเมห์ พวกเขาได้นัดมาพร้อมกันเพื่อร่วมในความทุกข์ใจกับท่านและปลอบโยนท่าน
12. เมื่อพวกเขาเห็นท่านแต่ไกลก็จำท่านไม่ได้ จึงเปล่งเสียงร้องไห้ ต่างก็ฉีกเสื้อคลุมของตน และซัดผงคลีดินขึ้นฟ้าเหนือศีรษะ
13. พวกเขานั่งบนพื้นดินกับท่านเจ็ดวันเจ็ดคืน ไม่มีใครพูดกับท่านสักคำ เพราะเห็นว่าความทุกข์ระทมของท่านนั้นใหญ่ยิ่งนัก