7. ชาวแผ่นดินเอ๋ยความหายนะของเจ้ามาถึงแล้วเวลานั้นมาถึงแล้ว วันนั้นก็ใกล้เข้ามามีแต่ความโกลาหล และไร้ความยินดีบนภูเขา
8. บัดนี้ ใกล้เวลาที่เราจะเทความโกรธของเราบนเจ้าและระบายความกริ้วของเราต่อเจ้าจนหมดสิ้นและเราจะพิพากษาเจ้าตามวิถีชีวิตเจ้าและเราจะลงทัณฑ์เพราะสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหมดของเจ้า
9. นัยน์ตาของเราจะไม่ปรานีและเราก็จะไม่กรุณาแต่เราจะลงทัณฑ์เจ้าตามวิถีชีวิตเจ้าขณะเมื่อสิ่งน่าสะอิดสะเอียนยังอยู่ท่ามกลางเจ้าแล้วเจ้าจะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์ผู้โบยตี
10. นี่แน่ะ วันนั้น ดูสิ มาถึงแล้วความหายนะของเจ้าออกมาแล้วไม้พลองก็เบ่งบานความเย่อหยิ่งก็ผลิดอก
11. ความรุนแรงได้เจริญขึ้นเป็นไม้พลองของความชั่วไม่มีใครเหลืออยู่เลยไม่มีสิ่งใดเหลือจากความมั่งคั่งของพวกเขา ไม่มีเสียงอึกทึกครึกโครมในพวกเขาไม่มีคนสำคัญในพวกเขา
12. เวลานั้นมาแล้ว วันนั้นมาถึงแล้วอย่าให้คนซื้อดีใจ อย่าให้คนขายเสียใจเพราะพระพิโรธอยู่เหนือประชากรทั้งหมดของแผ่นดิน
13. “เพราะคนขายจะไม่ได้กลับไปยังสิ่งที่เขาขายไป ขณะเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ เพราะว่านิมิตนั้นเกี่ยวข้องกับประชากรทั้งหมดและจะไม่หันกลับ และเพราะความผิดบาปของเขา จึงไม่มีใครอาจรักษาชีวิตไว้ได้