14. “เขาได้เป่าแตร และเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแต่ไม่มีผู้ใดเข้าสงครามเพราะว่าความโกรธของเราอยู่เหนือประชากรทั้งหมดของแผ่นดิน
15. ดาบอยู่ข้างนอก โรคระบาดและความอดอยากอยู่ข้างในคนที่อยู่ในทุ่งนาก็ตายด้วยดาบส่วนคนที่อยู่ในเมืองนั้นความอดอยากและโรคระบาดก็กลืนกินเสีย
16. และถ้ามีใครรอดตายหนีไปได้พวกเขาจะอยู่บนภูเขาเขาจะเป็นเหมือนนกพิราบแห่งหุบเขาแต่ละคนจะร้องครวญครางเพราะความผิดบาปของตน
17. มือทุกมือก็อ่อนแรงและเข่าทุกเข่าก็ปวกเปียก
18. เขาทั้งหลายจะคาดเอวด้วยผ้ากระสอบและความสั่นเทาจะครอบงำพวกเขาความอับอายอยู่บนใบหน้าเขาทุกคนและศีรษะของเขาทุกคนก็ล้าน
19. พวกเขาขว้างเงินของเขาไปในถนนและทองคำของเขาก็เป็นเหมือนสิ่งมลทิน“เงินและทองของพวกเขาไม่อาจจะช่วยกู้เขาในวันแห่งพระพิโรธของพระยาห์เวห์ สิ่งเหล่านี้จะไม่ทำให้พวกเขาหายหิว หรือเติมให้เต็มท้อง เพราะว่ามันเป็นสิ่งสะดุดให้พวกเขาทำบาป
20. ด้วยเครื่องประดับงดงามที่เขาภูมิใจ พวกเขาใช้สร้างรูปเคารพอันน่าขยะแขยง และสร้างสิ่งน่ารังเกียจของเขา เพราะฉะนั้น เราจะทำสิ่งนี้ให้เป็นสิ่งมลทินแก่เขาทั้งหลาย
21. “และเราจะมอบสิ่งนี้ให้เป็นของริบไว้ในมือของคนต่างด้าวและให้เป็นของปล้นในมือคนอธรรมในแผ่นดินโลกแล้วพวกเขาจะทำให้เป็นมลทิน
22. และเราจะหันหน้าของเราออกจากพวกเขาแล้วพวกเขาจะทำให้สถานล้ำค่าของเราเสื่อมเกียรติพวกปล้นจะเข้ามาแล้วทำให้มันเสื่อมเกียรติ